Vrijdag 23 oktober 2020

Het antwoord op mijn onderzoek was er snel. Gisteren telefonisch contact met de huusarts hierover gehad. Het is geen trombose been, geen aderontsteking en omdat de arts dinsdag, bij onderzoek warmte verschil voelde, de zenuwpijn ook van tafel veegt. Het komt er op neer dat genezing lang kan duren. Ik zal dus geduld moeten hebben. Omdat er ook pijn in mijn linkerbeen aanwezig is tijdens bewegen wordt mij wel gezegd dit in de gaten te houden. Het kan zomaar dat de linkerheup slechter aan het worden is.  Gelukkig heb ik de fysio nog. 

Ik heb nu als medicatie, door afbouwen, alleen nog 3 x daags diclofenac en paracetamol en 1 maagbeschermer. Omdat de medicatie in piramide is op gebouwd mag ik dit niet in 1 x afbreken. Dus elke week een pilletje eraf. Deze week heeft een behoorlijke impact gehad. Mijn darmen waren van slag en had ook lichte verhoging. (Voorheen 36,5 tot 36,9)  nu is dit rond 37,5. Ik hoop dat er nu wat rustiger vaarwater kom. Het vullen van de blog wordt nu minder. Zodra ik weer wat te melden heb dan geef ik dit aan. Ik hoop zo dat ik binnenkort kan vertellen dat mijn ogen weer hun werk goed doen. Er verandert wel wat. Laat ik het zo zeggen er zit beweging in, het ene moment zie ik bijna gewoon en dan weer beelden dubbel. Ook dit zal tijd nodig hebben. Gelukkig geen kanker of tia in het hoofd dat geeft rust.

Voor nu is dit voorlopig mijn laatste blogdag. Er is genoeg gebeurd....nu liever geen rariteiten meer, daar teken ik voor.

 21 oktober 2020 

Gisteren bij de huisarts werd mij verteld dat zij aan 2 dingen dacht, wat er met mijn linker bovenbeen kan zijn. Of ik heb botte pech dat ik zenuwpijn heb, veroorzaakt door de heupoperatie rechts of ik heb een aderontsteking. Op de plekken waar ik aangeef dat het vervelend voelt ervaar zij meer warmte dan ernaast. Ze stelt voordat er een echo gemaakt wordt van de bovenbeen. Omdat ik het ook al een aantal weken heb zou de echo niet direct hoeven. 

Vanmorgen naar de neuroloog voor de uitslag van de hersenscan.  Wat viel er een last van mijn schouders.....uiteraard ook bij Jerke. Zo verteld zij dat ik mooie hersenen heb als een jonge meid😊 . Geen tumor in het hoofd en ook geen tekenen van een kleine Tia bij de hersenstam. Ik was zo gespannen van te voren dat ik na deze uitslag verschrikkelijk moe was. Nu ik weet dat het in mijn bolletje goed is blijft de vraag open hoe het herstel van de ogen zal verlopen. Dit kan bij wijze van spreken op de zelfde wijze weggaan als toen het er was. Het duurt nu een maand en dit kan nog wel langer duren. Ik merk wel dat ik er aan ga wennen om met 1 oog te kijken en te werken. Elke dag een stukje beter. Ik wissel het kijken af wat ook luiheid van het oog voorkomt. Mocht het te lang duren dan zal er een volgende stap komen. Maar voor alsnog moest ik geduld hebben van de neuroloog.

Morgenochtend maken we weer een rit naar het MCL. Er blijkt zeer vroeg plek te zijn voor de echo van mijn linker bovenbeen. Ik hoop dat het ook niet  lang duurt voordat ik daar antwoord op krijg.

19 oktober 2020

Afgelopen vrijdag kreeg ik laat in de middag nog een telefoontje van het MCL. Iemand had afgebeld dus was er vanmiddag een plekje bij radiologie voor de hersenscan. Wat was ik blij dat ik zo snel terecht kan. Ik was best gespannen voor vandaag. Sowieso vind ik het apparaat erg smal. Ook keek ik er tegenop omdat er een korf over het gezicht wordt geplaatst.

Het viel gelukkig mee. Ik kreeg oordoppen en een koptelefoon om het geluid te dempen. Ik heb mijn ogen dichtgehouden toen ik de smalle koker werd ingeduwd.  Halverwege werd ik even terug geschoven zodat er via de arm contrast ingespoten kon worden. Nog een kwartiertje en dan is dit ook weer gebeurd. Ik hoef ook lang te wachten voor de uitslag. 

Morgen naar de fysio.....het is raar maar waar......vorige week zei de fysio dat ik mijn linkerbeen overbelast heb. Nu loop ik prima met rechts.....dus dat scheelt. De pijn die ik heb is vergelijkbaar met rechts voordat de heup vervangen werd. Ik hoop dat het niet zo is natuurlijk.

Omdat ik ook steeds een vervelend  gevoel heb aan mijn linker bovenbeen ga ik ook even naar de huisarts. Het voelt alsof het verbrand is en er zit een grote rode ronde plek, geen tekenbeet hoor, dat is zeker. Of dit nu ook mede oorzaak is dat weet ik niet. De lipoom lijkt ook groter. Morgen maar even horen.

14 oktober 2020 

De afgelopen dagen weer wat gewerkt. Het is anders om dit met één oog te doen, maar het gaat. Elke dag een beetje beter. Het lukt al om langer achtereen te werken. Ook krijg ik weer door hoe het werk gaat. 

Sinds een paar dagen heb ik last van mijn linker been.  De fysio vermoedt dat het overbelasting is,  hij heeft gisteren behoorlijk aan mijn been getrokken. De pijn is wel wat minder geworden. Over het algemeen genomen is hij tevreden hoe het herstel van mijn rechterbeen gaat.  Ik ben ook met de medicijnen aan het afbouwen. Hierdoor kan ook dat ik meer pijn ervaar maar dit is wel dragelijke pijn. 

Vandaag afspraak met neuroloog. Mijn oog...ogen zijn nog niet goed. De assistent van de neuroloog doet een aantal testen met mij. Schijnt met lampje in mijn ogen en gaat met zijn vinger heen en weer. Op het ene moment, als ik mijn ogen naar links draai dan zie ik 1 vinger maar deze is wel lang en als hij dan in het midden staat dan zie ik 2 vingers die ongeveer 20 cm uit elkaar staan en als hij zijn vinger naar rechts beweegt wordt de afstand groter zo'n 40 cm. Hij is in overleg gegaan met de neuroloog en kwam vrij snel weer terug met wat de bevindingen is van hem en de neuroloog.

Hier komt uit dat, wat de optometrist zegt klopt, maar zegt hij..... er is meer dan alleen dat. Dit wijst zijn onderzoek uit. Het zou ook kunnen dat er bij de hersenstam een kleine tia ...bloedpropje is geweest. Ik heb nu bloedverdunners om te voorkomen dat er in de kleinste vaatjes een bloedpropje/tia komt. Want, zo zegt de assistent van de neuroloog, het "goede oog" vertoond de zelfde trekken. Het is wel weer een binnenkomer zeg. De MRI moet uitsluiten dat het dit niet is en wat het dan wel is. Er kan wel wat aan gedaan worden als het oog zelf niet goed komt. Hij vertelde dat dan de oogspier met een kleine ingreep verkort wordt. Er is een wachttijd voor de MRI van ca. 3 weken. Afwachten maar....wel spannend weer.

 8 oktober 2020.

Dinsdagmiddag heeft de servisdesk er voor gezorgd dat ik weer in de systemen kan. Wat was ik blij, dat deze man de tijd nam om mij er door te loodse. Woensdag kan ik er mooi mee gaan stoeien. Toen ik gisteren van bed kwam voelde ik mij niet zo goed. Ik was aan de diarree, gelukkig geen koorts. Ik heb moeite met slikken. Het gebeurd dat ik bijvoorbeeld brood doorslik en het laatste stukje achterin mijn keel blijft steken..... moet dan er wat achteraan drinken anders wil het niet zakken. Ook heb ik een apart stemgeluid alsof de emotie op mijn stem is geslagen........Dit zou kunnen komen omdat ik met de Pregabaline aan het afbouwen ben. Ik heb gelukkig door de dag wat taken van mijn werk kunnen doen. Stukje bij beetje komen er flarden terug van wat voor werk ik deed. Het is wel apart om thuis te werken. Geen collega die je direct even helpt. Ik dacht dat het me zwaar zou vallen om over de dag 4 uur te starten. Zo apart zo na een jaar niet gewerkt te hebben.

Woensdag 14 oktober naar de neuroloog, om uit te sluiten dat er niets raars in het hoofd zit. Mijn oog/ogen willen nog niet vooruit kijken.  Dit onderzoek wordt gedaan vanwege  mijn medische  verleden en om mijn gemoedsrust. Ik moet er niet aan denken. Ik vind het wel genoeg. Nu vooruit en wel in goede gezondheid. 

 

5 oktober 2020

Het wil nog nuet echt vlotten met mijn ogen. Het zeurt ook in mijn hoofd. Wat wél goed gaat is, dat ik geel goed slaap. Soms wel 7 uur achtereen. Ik ben er blij mee. Het traplopen lukt ook steeds beter. Durfde ik begin van de week nog niet door te stappen lukt het mij nu om baar boven door te stappen. Dit die ik halverwege de trap omdat ik dan beide leuningen kan vasthouden. Trap af is nog wel een dingetje. Ik doe oefeningen die de fysio me heeft gegeven en zit ook op de hometrainer. Helaas willen mijn ogen niet zo. Vrijdag schreef ik dat h de optometrist verslechtering waarnam. Het lijkt stabiel ook al kost het mij moeite om goed te lezen en te typen. Vandaag was ik een uurtje op kantoor om een collega te verrassen met een 40jarig jubileum kado én mijn geheugensteuntje ophalen om een start te maken met reïntegratie in eigen werk dus op arbeidstherapeutische basis. Omdat de laptop het niet doet moet ik even horen of er een oplossing is. Bij thuiskomst eerst Ict gebeld, maar ja, hier word gezegd dat wanneer ik in een wachtrij kom, ik later terug moet bellen. Ik kwam in een wachtrij. Het opstarten van het werk op mijn prive laptop ging moeizaam. Eindelijk zat ik erin. Nu het volgende dilemma, de wachtwoorden wijzigen. Tjonge jonge wat een toestand. Het lezen van de informatie kost veel energie en is erg vermoeiend met 1 oog. Het is me gelukt om in het systeem te komen. Nu nog uitzoeken hoe dit ging. Het duizelde......ik herinnerde mij wel wat toen ik het scherm zag. Eigenlijk verbaasde het mij dat het mij lukte. Nu was de taak die mij was toebedeeld niet zo groot maar ooo wat ben ik trots op mezelf. Het lastigste is dat je van links naar rechts over het scherm moet kijken én daar komt bij dat ik de aktie uit de mail moest halen. Op het werk zou ik 2 schermen hebben, is ook heen en weer kijken maar misschien toch rustiger....ik weet het niet zeker. Morgen ga ik online met ICT aan de gang.  Ik moet er voor waken dat ik niet achter elkaar doorga.                                                                               Er was ook een beetje feesr want ik heb net mijn laatste trombose injectie gezet...jippie ook ben ik met de Pregabaline aan het afbouwen, dit onder toezicht van de huisarts. Zij legde mij uit dat de piramide stukje bij beetje afgebouwd moet worden, dit zou beter zijn. Nu in plaats van 2 x 2 gaan we naar 2 x 1.

 2 oktober 2020.

Zit ik van de week vol enthousiasme aan de bedrijfsarts en AD te vertellen dat ik al wat verbetering zie bij mijn ogen, blijkt het toch niet zo te zijn. Vanmorgen in het MCL  bij optomotrist geweest na telefonisch overleg. Ik maak me zorgen. De beelden worden steeds anders.  Boven mijn TV hangt een schilderij en een heks aan de vitrinekast. Eerst was er bij het dubbelzien 2 schilderijen en 2 heksen. Nu zijn er 2 schilderijen met in de wazige de heks. De vitrinekast staat dan schuin over de andere. Wanneer ik de bril opzet is het ziende oog steeds aan het zoeken. Normaal lopen lukt even niet, ik lijk dronken.

De optomotrist zei dat het slechter was geworden. Volgens haar komt dit ook voor bij mensen met diabetes. Zij snapt ook wel mijn bezorgdheid en wil dan ook uitsluiten dat er wat in het hoofd is, gezien mijn medgische verleden. Ik ben blij dat de optomotrist  doorpak. Maandag of dinsdag word ik gebeld en hoop dat er besloten is om z.s.m. een neurologisch in te zetten.

Ik ben kennelijk te optimistisch  maar wil toch proberen een start te maken op arbeidstherapeutische basis . De laptop van het werk is zo goed als dood, er komt geen beeld ondanks flink opgeladen. Op eige laptop wilde het ook niet goed vlotten. Zo jammer........ik wil het maar dan werkt dat tegen. Al die wachtwoorden.....ik snap het wel maar het komt mij nu niet goed uit. Maandag spulletjes ophalen en laptop mee en ean maar hopen dat het goed komt.

Mijn heup gaat prima. Nu maar even rustig aan.