31 mei 2020
Ik moet zeggen dat ik beter heb geslapen. Het is nog niet dat ik de nacht door slaap, maar mag niet mopperen. Het opdraaien is nog steeds lastig. Echt suf ben ik nog niet van deze pillen.
Gisteren hebben we een stuk gefietst. De pijn in mijn lies werd in de loop van de rit erger. We zijn richting Finkum gereden zodat ik niet zo vaak hoefde af te stappen. Ik word er verdrietig van, want had toch wel een beetje gehoopt weer wat te gaan werken. Maar als lang fietsen niet wil en in de auto stappen pijnlijk is hie moet het dan. Zelf rijden zal niet gaan. Bij plotseling remmen zal zeker pijn veroorzaken. Als passagier lukt het wel maar ook daar is instappen erg pijnlijk.
Toen we thuis kwamen en ik even had gezeten werd mijn been vervelend. Zeurende stekende pijn in mijn knie, onderbeen en deel van de voet. Ik kon wel janken. Het is moeilijk om mijn benen dan stil te houden. Pas in de loop van de avond voel ik de pijn wat wegzakken. Veelal val ik dan ook even in slaap.....10 minuutjes.
Vandaag mag ik starten met 2 x pregabaline accord 75mg per pil.
Misschien word ik nu wel suf wie weet🤔
Het wordt een dagje rustig aan doen. Ik ga in ieder geval een broek vermaken, kost niet zoveel energie. De buurtjes kwamen even langs wat ik erg leuk en lief vond. Christa is ook een uutje geweest en dat doet me altijd goed. Zo heerlijk om weer even met iemand anders te praten dan met Jerke...
Nu ik de tweede pil erbij mag nemen voel ik me inderdaad wollig in mijn hoofd.
Ook lijkt de pijn iets af te nemen. Elk beetje minder pijn is meegenomen.
Toch hoop ik dat ik snel naar een ortopheed kan. Het is mooi dat er medicijnen zijn maar ik slik er nu 18 opeen dag. Wil terug naar 2 per dag zoals voor de kankerperiode.
zondag 31 mei 2020
28 mei 2020
Het was al een stuk drukker in het MCL. Gelukkig rijden de golfkarren ook weer. Het is een flink stuk lopen om bij de pijnpoli te komen (91). De stoelen staan 1,5 meter uit elkaar. Om eerlijk te zijn vind ik het niet erg dat het minder druk is in de wachtkamer. Er zitten dan ook geen kuchers en niezers meer.
Bij de arts bespreken we de MRI en de röntgenfoto's. Ze onderzoekt mijn rug en probeert mijn been alle kanten op te draaien......au au.
Daarna laat ze mij een plaatje zien van het menselijk lichaam en geeft aan hoe de pijn uit mijn onderrug door mijn been naar mijn voet loopt. Zij vertelt dat zij een injectie in het laagste gedeelte van de onderrug gaat geven. Zij gaat proberen gericht te prikken. Aan de hand van het röntgenapparaat, die daar dan is, zoek ze de locatie. Dan wordt de plek verdoofd en vervolgens gaat zij voorzichtig met een dunne naald de rug in. Omdat het goed mogelijk is dat het bot dichtgegroeid is wordt de naald per milimeter in de huid geduwd. Deze arts hoopt op een ruimte waar de naald doorheen kan en daarmee het optimale resultaat kan bereiken. Lukt dit niet dan wordt de injectie meer naar het midden gegeven.
Voor de pijn in de lies en bil verwijst ze mij naar de orthopeed. Zij vermoed dat de heup vervangen moet worden.
Omdat het ziekenhuis net weer aan het opstarten is zal het allemaal niet vandaag of morgen verholpen zijn.
Zo krijg ik een afspraak op 2 juli 2020 voor de injectie. Jeetje weer een maand wachten en hoe zit het met de ortopeed......
Zij heeft mij een recept voor zwaardere pijnstillers gegeven. Deze moet ik samen met de paracetamol, diclofenac en tramadol innemen. Gelukkig niet verslavend maar het is wel iets wat niet zomaar gestopt mag worden. De eerste 3 dagen alleen in de avond gebruiken om er aan te wennen omdat je er suf van kan worden. Daarna dagelijks 2. Mijn pillen voorraad is aardig van hoeveelheid en kleur aan het veranderen.
Ik wil van de pijn af. Ik kan amper in de auto stappen. Als ik wil fietsen dan is op en afstappen erg pijnlijk. Omdraaien in bed.......eigenlijk onmogelijk. Ik lig meestal op de "zieke" heup eigenlijk omdat het dan het beste te dragen is.
Laten we hopen dat dit de laatste verhoging voor pijnbestrijding wordt. Ik voel me al een pillenpakhuis.
Het was al een stuk drukker in het MCL. Gelukkig rijden de golfkarren ook weer. Het is een flink stuk lopen om bij de pijnpoli te komen (91). De stoelen staan 1,5 meter uit elkaar. Om eerlijk te zijn vind ik het niet erg dat het minder druk is in de wachtkamer. Er zitten dan ook geen kuchers en niezers meer.
Bij de arts bespreken we de MRI en de röntgenfoto's. Ze onderzoekt mijn rug en probeert mijn been alle kanten op te draaien......au au.
Daarna laat ze mij een plaatje zien van het menselijk lichaam en geeft aan hoe de pijn uit mijn onderrug door mijn been naar mijn voet loopt. Zij vertelt dat zij een injectie in het laagste gedeelte van de onderrug gaat geven. Zij gaat proberen gericht te prikken. Aan de hand van het röntgenapparaat, die daar dan is, zoek ze de locatie. Dan wordt de plek verdoofd en vervolgens gaat zij voorzichtig met een dunne naald de rug in. Omdat het goed mogelijk is dat het bot dichtgegroeid is wordt de naald per milimeter in de huid geduwd. Deze arts hoopt op een ruimte waar de naald doorheen kan en daarmee het optimale resultaat kan bereiken. Lukt dit niet dan wordt de injectie meer naar het midden gegeven.
Voor de pijn in de lies en bil verwijst ze mij naar de orthopeed. Zij vermoed dat de heup vervangen moet worden.
Omdat het ziekenhuis net weer aan het opstarten is zal het allemaal niet vandaag of morgen verholpen zijn.
Zo krijg ik een afspraak op 2 juli 2020 voor de injectie. Jeetje weer een maand wachten en hoe zit het met de ortopeed......
Zij heeft mij een recept voor zwaardere pijnstillers gegeven. Deze moet ik samen met de paracetamol, diclofenac en tramadol innemen. Gelukkig niet verslavend maar het is wel iets wat niet zomaar gestopt mag worden. De eerste 3 dagen alleen in de avond gebruiken om er aan te wennen omdat je er suf van kan worden. Daarna dagelijks 2. Mijn pillen voorraad is aardig van hoeveelheid en kleur aan het veranderen.
Ik wil van de pijn af. Ik kan amper in de auto stappen. Als ik wil fietsen dan is op en afstappen erg pijnlijk. Omdraaien in bed.......eigenlijk onmogelijk. Ik lig meestal op de "zieke" heup eigenlijk omdat het dan het beste te dragen is.
Laten we hopen dat dit de laatste verhoging voor pijnbestrijding wordt. Ik voel me al een pillenpakhuis.
zondag 24 mei 2020
24 mei 2020
Vrijdag even schoenen gekocht bij schuurman in Leeuwarden. Het loopje van parkeergarage zaailand naar die winkel is ongeveer 200 meter. Ik heb het heen en terug gehaald. Toen bij de dichtstbijzijnde groentenkraam de nodige producten gehaald en toen kon ik niet meer. Het staan was te veel. Jerke heeft de rest gedaan en ik ben naar de auto gehipt.
Zaterdag ging het iets beter. Ik wilde niets forceren dus heb ik ook niet veel ondernomen.
Vandaag ging niet veel beter. Ik was aan de diarree en voelde me niet zo lekker. Ik ben de hele dag wat slapjes. Vanmiddag her loopje naar de geitjes gedaan maar jammer genoeg moesten we ook weer rechtsomkeer.
Ik heb 1 dag geen tramadol hoeven te gebruiken.....1 dag en nu weer volop. Zelfs midden in de nacht extra paracetamol. Ik word er zo chagerijnig van.
Ik wacht met smart op de afspraak bij de neuroloog en donderdag bij de pijnpoli. Ik hoop zo dat er verlichting kom.
Het gevoel als ik zit is een knijpend gevoel in de bovenbeen. Als ik loop of sta dan is mijn bil, heup en lies zeer pijnlijk. Morgen maar weer zien wat het gaat worden.
Vrijdag even schoenen gekocht bij schuurman in Leeuwarden. Het loopje van parkeergarage zaailand naar die winkel is ongeveer 200 meter. Ik heb het heen en terug gehaald. Toen bij de dichtstbijzijnde groentenkraam de nodige producten gehaald en toen kon ik niet meer. Het staan was te veel. Jerke heeft de rest gedaan en ik ben naar de auto gehipt.
Zaterdag ging het iets beter. Ik wilde niets forceren dus heb ik ook niet veel ondernomen.
Vandaag ging niet veel beter. Ik was aan de diarree en voelde me niet zo lekker. Ik ben de hele dag wat slapjes. Vanmiddag her loopje naar de geitjes gedaan maar jammer genoeg moesten we ook weer rechtsomkeer.
Ik heb 1 dag geen tramadol hoeven te gebruiken.....1 dag en nu weer volop. Zelfs midden in de nacht extra paracetamol. Ik word er zo chagerijnig van.
Ik wacht met smart op de afspraak bij de neuroloog en donderdag bij de pijnpoli. Ik hoop zo dat er verlichting kom.
Het gevoel als ik zit is een knijpend gevoel in de bovenbeen. Als ik loop of sta dan is mijn bil, heup en lies zeer pijnlijk. Morgen maar weer zien wat het gaat worden.
woensdag 20 mei 2020
20 mei 2020
Het lopen gaat gelukkig iets beter. Als ik in de auto wil stappen dan moet ik mijn rechterbeen ondersteunen anders is de pijn niet te harden. Ik had gisteren onvoldoende tramadol maar heb heter wel mee gered.
Vanmiddag had ik een gesprek met de verpleegkundige van OCL mammapoli. Ik wilde dit gesprek om toe een besluit te komen wat betreft gebruik van de hormoonpillen. Ik zat in de knoop met mijn gedachten. De bijwerkingen die ik heb is al reden genoeg om er mee te stoppen. Had ik bij de chemo zowat geen haaruitval......zit mijn kam nu geregeld vol met haar. Ook jeuk op plekken waar je het liever niet hebt, een droge neus en huid, mijn ogen en buikkramp wat op weeën lijkt, ik lig dan echt dubbel van de pijn. Stemmingswisselingen en kort lontje komt ook door dit pilletje. Ik vind dat je niet naast deze pil een rits aan andere medecijnen moet gaan gebruiken om de bijwerkingen op te heffen.
Vanmiddag werd er verteld dat er op de 20 vrouwen er maar een paar profijt van de hormoontherapie hebben. Ook zij zei dat het in haar carrière nog niet was voorgekomen.....of in ieder geval sporadisch, dat iemand baarmoederkanker kreeg van de hormoontherapie. Waarop ik reageerde met, dat dit ook werd gezegd toen de chemo een reactie veroorzaakte en ik in het ziekenhuis kwam te liggen met aangetaste longen.
Het medicijn geeft geen garantie dat de borstkanker wegblijft. Ook zei ze dat er veel mensen met de therapie stoppen. Het is 5% extra "bescherming". Er is minstens 75% kans dat het niet terugkomt.
Ik heb de knoop doorgehakt. Ik stop met de pillen. Ik wil mijn leven terug graag zonder klachten.
Ik blijf sowieso onder controle, de komende 5 jaar en daarna weer in de bevolkingsonderzoekbus tot mij 75ste. Mocht er toch weer borstkanker komen dan komt er weer een behandeling. Hoe dan ook of ik het nu slik of niet de kans dat het weg blijft is groter.
Ik wacht op de uitslag van de MRI enmoet 28 mei naar de pijnpoli. Ook zit er nog een operatie in het verschiet. Ik hoop dat dit snel kan, zodat ik in de zomer geen afspraken meer heb.
Nu blik vooruit en van het leven genieten.
Het lopen gaat gelukkig iets beter. Als ik in de auto wil stappen dan moet ik mijn rechterbeen ondersteunen anders is de pijn niet te harden. Ik had gisteren onvoldoende tramadol maar heb heter wel mee gered.
Vanmiddag had ik een gesprek met de verpleegkundige van OCL mammapoli. Ik wilde dit gesprek om toe een besluit te komen wat betreft gebruik van de hormoonpillen. Ik zat in de knoop met mijn gedachten. De bijwerkingen die ik heb is al reden genoeg om er mee te stoppen. Had ik bij de chemo zowat geen haaruitval......zit mijn kam nu geregeld vol met haar. Ook jeuk op plekken waar je het liever niet hebt, een droge neus en huid, mijn ogen en buikkramp wat op weeën lijkt, ik lig dan echt dubbel van de pijn. Stemmingswisselingen en kort lontje komt ook door dit pilletje. Ik vind dat je niet naast deze pil een rits aan andere medecijnen moet gaan gebruiken om de bijwerkingen op te heffen.
Vanmiddag werd er verteld dat er op de 20 vrouwen er maar een paar profijt van de hormoontherapie hebben. Ook zij zei dat het in haar carrière nog niet was voorgekomen.....of in ieder geval sporadisch, dat iemand baarmoederkanker kreeg van de hormoontherapie. Waarop ik reageerde met, dat dit ook werd gezegd toen de chemo een reactie veroorzaakte en ik in het ziekenhuis kwam te liggen met aangetaste longen.
Het medicijn geeft geen garantie dat de borstkanker wegblijft. Ook zei ze dat er veel mensen met de therapie stoppen. Het is 5% extra "bescherming". Er is minstens 75% kans dat het niet terugkomt.
Ik heb de knoop doorgehakt. Ik stop met de pillen. Ik wil mijn leven terug graag zonder klachten.
Ik blijf sowieso onder controle, de komende 5 jaar en daarna weer in de bevolkingsonderzoekbus tot mij 75ste. Mocht er toch weer borstkanker komen dan komt er weer een behandeling. Hoe dan ook of ik het nu slik of niet de kans dat het weg blijft is groter.
Ik wacht op de uitslag van de MRI enmoet 28 mei naar de pijnpoli. Ook zit er nog een operatie in het verschiet. Ik hoop dat dit snel kan, zodat ik in de zomer geen afspraken meer heb.
Nu blik vooruit en van het leven genieten.
zondag 17 mei 2020
17 mei 2020
Vrijdag bij de kapper geweest. Het is nu weer een lekker kort koppie. Ik heb wel haar uitval......komt ook door de tamoxifen. In mijn hoofd voer ik een strijd .......wat ga ik doen. Er zijn best veel bijwerkingen bij dit middel, waar ik al een aantal van ondervind en vraag me af hoeveel nut het heeft.
Zaterdag is er een MRI van mijn rug gemaakt en krijg over een paar dagen de uitslag hiervan. Hoop dat er iets uitkomt waar wat aan te doen is.
Er kwam ook post van de pijnpoli. Een lijst met vragen waar ik 45 minuten mee bezig ben geweest. Lastige vragen. Ook steeds weer over het verleden. Welke operaties ik heb gehad, graag met het jaartal erbij. Wat heb ik in het verleden gedaan om van de pijn in mijn been af te komen. Ik moet het daar ook maar toelichten.
De nachten worden onderbroken door pijnscheuten in mijn been. Ik vraag me af of ik de medicatie (diclofenac en tramadol) eigenlijk nog wel zou innemen. De pijn komt er doorheen. De ene dag kan ik mijn been hoger optillen dan de andere dag. Broek of sokken aantrekken blijft een dingetje. Dit wil ik niet. Geen dag is gelijk.
We gaan geregeld een stukje lopen. Vol enthousiasme beginnen we ons loopje maar na nog geen 200 meter begint het in mijn lies pijn te doen en moeten we naar huis. Eerst leek de pijn na verloop van tijd minder te worden maar nu richting de avond word de pijn heftiger. Bil, lies, heup en been echt niet leuk meer.
Vrijdag bij de kapper geweest. Het is nu weer een lekker kort koppie. Ik heb wel haar uitval......komt ook door de tamoxifen. In mijn hoofd voer ik een strijd .......wat ga ik doen. Er zijn best veel bijwerkingen bij dit middel, waar ik al een aantal van ondervind en vraag me af hoeveel nut het heeft.
Zaterdag is er een MRI van mijn rug gemaakt en krijg over een paar dagen de uitslag hiervan. Hoop dat er iets uitkomt waar wat aan te doen is.
Er kwam ook post van de pijnpoli. Een lijst met vragen waar ik 45 minuten mee bezig ben geweest. Lastige vragen. Ook steeds weer over het verleden. Welke operaties ik heb gehad, graag met het jaartal erbij. Wat heb ik in het verleden gedaan om van de pijn in mijn been af te komen. Ik moet het daar ook maar toelichten.
De nachten worden onderbroken door pijnscheuten in mijn been. Ik vraag me af of ik de medicatie (diclofenac en tramadol) eigenlijk nog wel zou innemen. De pijn komt er doorheen. De ene dag kan ik mijn been hoger optillen dan de andere dag. Broek of sokken aantrekken blijft een dingetje. Dit wil ik niet. Geen dag is gelijk.
We gaan geregeld een stukje lopen. Vol enthousiasme beginnen we ons loopje maar na nog geen 200 meter begint het in mijn lies pijn te doen en moeten we naar huis. Eerst leek de pijn na verloop van tijd minder te worden maar nu richting de avond word de pijn heftiger. Bil, lies, heup en been echt niet leuk meer.
donderdag 14 mei 2020
14 mei 2020
De nacht is iets beter verlopen. Eindelijk weer doorgeslapen tot een uur of 4 i.p.v om de 2 uur wakker.
Ik had een beetje het gevoel dat ik beter in mijn benen zat. Dit werd vanmorgen al snel de kop ingedrukt. Vooral de lies en de bil zijn erg aanwezig.
Na medicijn inname is het iets verlicht, maar de pijn blijft er doorheen komen. Ik heb zo'n zin om even naar de Poiesz en de Lidl te gaan....het is al zolang geleden. Dit vond ik fijn.
Dr Fiets heeft gebeld. Ik had genoeg vragen en heb er ook antwoord op gekregen.
Zo staat er op de bijsluiter dat er jaarlijks een baarmoederonderzoek zal zijn. Tamoxifen kan kanker veroorzaken aan het slijmvlies van de baarmoeder. Dr. Fiets zei dat er niet jaarlijks een onderzoek is maar mocht ik onverwachts gaan bloeden dan moet ik aan de bel trekken🤔.
Bijwerkingen als Jeuk, droge huid, last van de ogen, dit zal veelal na een maand minder worden. Toename van het gewicht ondanks dat ik niet meer eet dan anders, het is zelfs zo dat het er niet meer afgaat, zo zei Dr Fiets. Hij zei dat hij eigenlijk een oude vrouw van mij maakt. Ik voelde me minnetjes worden, want waar doe ik het voor. Ik stelde hem de vraag welk profijt ik er van heb. Wat als ik het niet gebruik, wat gebeurd er dan. De chemo is halverwege gestopt dus i.p.v. de volledige preventie heb ik hier de helft van. Al met al zal de hormoonpillen 5% meer preventie geven. Hij snapt mij gedachten temeer omdat niets zeker is. Als ik de pillen niet gebruik is er 15% meer kans dat de borstkanker terugkomt. Nu heb ik twee keer het geluk gehad dat er geen uitzaaiiengen waren. Blijf ik de pillen gebruiken dan ben ik voor meer dan 80% beschermt echter het kan nog steeds terugkomen. Dit is echt een dilemma, wat is wijsheid. Hij adviseerde mij om er mee door te gaan en als ik na een jaar wilt stoppen heb ik toch wat preventie opgebouwd. Over twee jaar krijg ik weer een ander hormoonpil. Deze heeft als bijwerking botontkalking. Dan zal er een botdichtheidsscan gemaakt worden, maar dat is nog niet aan de orde. Tamoxifen heeft deze eigenschap niet. Ik ben eigenlijk wel van mijn stuk gebracht.
Als ik stop en er gebeurd iets dan sla ik mijzelf voor mijn hoofd. Het is zo allemaal zo onzeker. De kans dat er kanker in de baarmoeder komt is klein zegt hij maar wat in februari met mij gebeurde kwam ook zelden voor. Waar kies je uit, waar ga ik mij goed bij voelen. Waar ik voor 100% achter sta. Ik weet nu niet waar ik op kan bouwen. Op dit moment zie ik het zwart wit. Ik hoop dat ik er uit kan komen.
De nacht is iets beter verlopen. Eindelijk weer doorgeslapen tot een uur of 4 i.p.v om de 2 uur wakker.
Ik had een beetje het gevoel dat ik beter in mijn benen zat. Dit werd vanmorgen al snel de kop ingedrukt. Vooral de lies en de bil zijn erg aanwezig.
Na medicijn inname is het iets verlicht, maar de pijn blijft er doorheen komen. Ik heb zo'n zin om even naar de Poiesz en de Lidl te gaan....het is al zolang geleden. Dit vond ik fijn.
Dr Fiets heeft gebeld. Ik had genoeg vragen en heb er ook antwoord op gekregen.
Zo staat er op de bijsluiter dat er jaarlijks een baarmoederonderzoek zal zijn. Tamoxifen kan kanker veroorzaken aan het slijmvlies van de baarmoeder. Dr. Fiets zei dat er niet jaarlijks een onderzoek is maar mocht ik onverwachts gaan bloeden dan moet ik aan de bel trekken🤔.
Bijwerkingen als Jeuk, droge huid, last van de ogen, dit zal veelal na een maand minder worden. Toename van het gewicht ondanks dat ik niet meer eet dan anders, het is zelfs zo dat het er niet meer afgaat, zo zei Dr Fiets. Hij zei dat hij eigenlijk een oude vrouw van mij maakt. Ik voelde me minnetjes worden, want waar doe ik het voor. Ik stelde hem de vraag welk profijt ik er van heb. Wat als ik het niet gebruik, wat gebeurd er dan. De chemo is halverwege gestopt dus i.p.v. de volledige preventie heb ik hier de helft van. Al met al zal de hormoonpillen 5% meer preventie geven. Hij snapt mij gedachten temeer omdat niets zeker is. Als ik de pillen niet gebruik is er 15% meer kans dat de borstkanker terugkomt. Nu heb ik twee keer het geluk gehad dat er geen uitzaaiiengen waren. Blijf ik de pillen gebruiken dan ben ik voor meer dan 80% beschermt echter het kan nog steeds terugkomen. Dit is echt een dilemma, wat is wijsheid. Hij adviseerde mij om er mee door te gaan en als ik na een jaar wilt stoppen heb ik toch wat preventie opgebouwd. Over twee jaar krijg ik weer een ander hormoonpil. Deze heeft als bijwerking botontkalking. Dan zal er een botdichtheidsscan gemaakt worden, maar dat is nog niet aan de orde. Tamoxifen heeft deze eigenschap niet. Ik ben eigenlijk wel van mijn stuk gebracht.
Als ik stop en er gebeurd iets dan sla ik mijzelf voor mijn hoofd. Het is zo allemaal zo onzeker. De kans dat er kanker in de baarmoeder komt is klein zegt hij maar wat in februari met mij gebeurde kwam ook zelden voor. Waar kies je uit, waar ga ik mij goed bij voelen. Waar ik voor 100% achter sta. Ik weet nu niet waar ik op kan bouwen. Op dit moment zie ik het zwart wit. Ik hoop dat ik er uit kan komen.
maandag 11 mei 2020
12 mei 2020
Gisterochtend bij neuroloog geweest. Het onderzoek wees uit dat er twee problemen zijn namelijk de rug en de heup. Aanstaande zaterdag wordt er een MRI van de rug gemaakt om te zien of de uitstulpingen weer terug zijn of dat er wat nieuws is. Tevens heb ik een verwijzing voor de pijnpoli gevraagd bij de huisarts, op advies van neuroloog, voor mijn heup. Ik hoop dat ik daar dan ook snel terecht kan.
De pijn die ik ervaar is 24 uur aanwezig. Als ik zit minder dan wanneer ik loop, lig of sta. Nu slik ik 2 paracetamol, 1 diclofenac en ik tramadol 3 x daags om de pijn te onderdrukken, maar moet eerst een spiegel opbouwen, zo blijkt. De laatste serie is rond 22:45 uur in de hoop de nacht goed door te komen. Helaas is dit nog niet zo. Ik ga 23:00 uur naar bed en word 01:30 wakker met pijn in mijn heup en knie. Eerst maar weer even van bed om mijn benen te strekken en een plas te doen. Dan weer een betere houding vinden in bed. Uiteindelijk lukt dit wel weer. Het lijkt alsof ik om de twee uur wakker word, misschien is dit wel omdat ik dan te lang op die kant lig. Dat ik dat een drukpijn krijg.....
Doordat de nachten zo onderbroken zijn val ik smiddags spontaan in slaap....ook maar max. 20 minuten maar net genoeg om weer door te kunnen.
Mijn medecijnen waren zo goed als op dus heb ik de receptenlijn gebeld, wat denk je......krijg ik 90 tabletten metformine 1000mg en 2 x 180 tabletten metformine 500mg. Kijk ik heb de tabletten nodig maar 360 tabletten is erg veel, is voor 6 maanden. Volgens apotheker krijg ik hier nog meer van. Snap jij het snap ik het.
De diclofenac zijn ze zuinig mee daar krijg ik er 30 van dus voor 10 dagen.
Mijn vader zwoor bij magnesium phosphorium D6. Hij had ook geregeld Ischias en heeft er een jaar meegelopen. Door gebruik van dit homeopathische middel was hij na 3 dagen pijnvrij...zei hij. Toen ik verleden week donderdag niet meer op mijn rechterbeen kon staan dacht ik dus dat dát Ischias was. Nu blijkt, volgens de fysiotherapeute, dat zij mij er al die tijd al voor behandelt. Dit was nieuw voor mij. Ik dacht dat er donderdag pas voor het eerst Ischias geconstateerd was en kon ik toen niet begrijpen dat mijn vader een jaar met die helse pijn gelopen heeft. Wat ik donderdag heb gehad is dan een piek in Ischias.......🤔ik weet het niet.
Ik heb het homeopathische middel gehaald, het kan goed met de medicijnen, dit heb ik nagevraagd bij de apotheek. Wie weet werkt het bij mij ook zo snel.....zou mooi zijn toch😊
Vandaag staat fysio op het programma aan de ene kant kijk ik er naar uit maar weet ook dat zij mij pijn gaat doen met massage en dry needling.
Gisterochtend bij neuroloog geweest. Het onderzoek wees uit dat er twee problemen zijn namelijk de rug en de heup. Aanstaande zaterdag wordt er een MRI van de rug gemaakt om te zien of de uitstulpingen weer terug zijn of dat er wat nieuws is. Tevens heb ik een verwijzing voor de pijnpoli gevraagd bij de huisarts, op advies van neuroloog, voor mijn heup. Ik hoop dat ik daar dan ook snel terecht kan.
De pijn die ik ervaar is 24 uur aanwezig. Als ik zit minder dan wanneer ik loop, lig of sta. Nu slik ik 2 paracetamol, 1 diclofenac en ik tramadol 3 x daags om de pijn te onderdrukken, maar moet eerst een spiegel opbouwen, zo blijkt. De laatste serie is rond 22:45 uur in de hoop de nacht goed door te komen. Helaas is dit nog niet zo. Ik ga 23:00 uur naar bed en word 01:30 wakker met pijn in mijn heup en knie. Eerst maar weer even van bed om mijn benen te strekken en een plas te doen. Dan weer een betere houding vinden in bed. Uiteindelijk lukt dit wel weer. Het lijkt alsof ik om de twee uur wakker word, misschien is dit wel omdat ik dan te lang op die kant lig. Dat ik dat een drukpijn krijg.....
Doordat de nachten zo onderbroken zijn val ik smiddags spontaan in slaap....ook maar max. 20 minuten maar net genoeg om weer door te kunnen.
Mijn medecijnen waren zo goed als op dus heb ik de receptenlijn gebeld, wat denk je......krijg ik 90 tabletten metformine 1000mg en 2 x 180 tabletten metformine 500mg. Kijk ik heb de tabletten nodig maar 360 tabletten is erg veel, is voor 6 maanden. Volgens apotheker krijg ik hier nog meer van. Snap jij het snap ik het.
De diclofenac zijn ze zuinig mee daar krijg ik er 30 van dus voor 10 dagen.
Mijn vader zwoor bij magnesium phosphorium D6. Hij had ook geregeld Ischias en heeft er een jaar meegelopen. Door gebruik van dit homeopathische middel was hij na 3 dagen pijnvrij...zei hij. Toen ik verleden week donderdag niet meer op mijn rechterbeen kon staan dacht ik dus dat dát Ischias was. Nu blijkt, volgens de fysiotherapeute, dat zij mij er al die tijd al voor behandelt. Dit was nieuw voor mij. Ik dacht dat er donderdag pas voor het eerst Ischias geconstateerd was en kon ik toen niet begrijpen dat mijn vader een jaar met die helse pijn gelopen heeft. Wat ik donderdag heb gehad is dan een piek in Ischias.......🤔ik weet het niet.
Ik heb het homeopathische middel gehaald, het kan goed met de medicijnen, dit heb ik nagevraagd bij de apotheek. Wie weet werkt het bij mij ook zo snel.....zou mooi zijn toch😊
Vandaag staat fysio op het programma aan de ene kant kijk ik er naar uit maar weet ook dat zij mij pijn gaat doen met massage en dry needling.
donderdag 7 mei 2020
7 mei 2020
Gisteren laat in de middag wilde ik opstaan en kon op eens niet verder. Mijn rechterkant van heup tot en met teen schoot in de stress. Dit was een helse pijn. Zitten, liggen, staan of lopen het maakt niet uit de pijn bleef. Ik kon geen stap meer verzetten.
Ik heb paracetamol en diclofenac genomen in de hoop dat het weg zou trekken, 3 uur later was het nog niet beter geworden. Ik heb de dokterswacht gebeld die een uur later bij mij thuis kwam. Alle handelingen die zij deed waren heel erg pijnlijk. Ze kon zeggen dat het geen hernia was maar ischias. Ik kreeg een injectie morfine van 10cc in mijn been. Het kost even tijd voordat dit ingewerkt is. Ze zei 10 minuten, kwartier.....nou bij mij pas na 25 minuten. Daarna kruipend de kamer door om vervolgens met veel tussenpozen de trap te nemen. Ik kon me niet uitkleden of normaal op bed komen, daar heeft Jerke bij geholpen. De morfine maakte mij misselijk en duizelig maar ook slaperig. Ik heb geslapen maar ben ook heel veel wakker geweest. Moest er uit s'nachts uit om te plassen, wat ook niet zomaar ging. Het heeft geen zin om op zo'n smalle overloop te gaan kruipen. Gelukkig had Jerke al een stuk trapleuning geplaatst, waardoor ik makkelijker de badkamer in kon komen.
Vanmorgen nog steeds pijn maar ik kan nu wel weer op beide voeten...benen staan.
Huisarts gebeld en die zou vanmorgen komen maar dit werd half 1. Weer een sterker medicijn voorgeschreven nl. Tramadol.
De uitslag van de röntgenfoto's wijzen uit dat de rechterheup slijtage toont, meer dan links. Het ergste probleem zit in de onderrug. De onderste 3 wervels toont een flinke slijtege. Dit betekent dat het kraakbeen tussen die wervels bijna weg is, zo werd mij verteld. Als ik er veel last van ga krijgen dan is er een mogelijkheid om het vast te zetten, dit is ga ik nog niet laten doen. Tevens krijg ik een verwijzing voor de neuroloog.
Ik ben de hele dag er wat van af geweest. Suf, licht misselijk. Gelukkig kon ik naar de brievenbus lopen, dit is ca. 10 minuten. Daarna wordt de pijn erger. Vanavond de eerste pil nemen. Ik ben bekend met tramadol en verwacht geen wonderen. Ik merk dat de pijn aan het opbouwen is. Ik hoop niet dat ik straks weer het zelfde probleem krijg.
Gisteren laat in de middag wilde ik opstaan en kon op eens niet verder. Mijn rechterkant van heup tot en met teen schoot in de stress. Dit was een helse pijn. Zitten, liggen, staan of lopen het maakt niet uit de pijn bleef. Ik kon geen stap meer verzetten.
Ik heb paracetamol en diclofenac genomen in de hoop dat het weg zou trekken, 3 uur later was het nog niet beter geworden. Ik heb de dokterswacht gebeld die een uur later bij mij thuis kwam. Alle handelingen die zij deed waren heel erg pijnlijk. Ze kon zeggen dat het geen hernia was maar ischias. Ik kreeg een injectie morfine van 10cc in mijn been. Het kost even tijd voordat dit ingewerkt is. Ze zei 10 minuten, kwartier.....nou bij mij pas na 25 minuten. Daarna kruipend de kamer door om vervolgens met veel tussenpozen de trap te nemen. Ik kon me niet uitkleden of normaal op bed komen, daar heeft Jerke bij geholpen. De morfine maakte mij misselijk en duizelig maar ook slaperig. Ik heb geslapen maar ben ook heel veel wakker geweest. Moest er uit s'nachts uit om te plassen, wat ook niet zomaar ging. Het heeft geen zin om op zo'n smalle overloop te gaan kruipen. Gelukkig had Jerke al een stuk trapleuning geplaatst, waardoor ik makkelijker de badkamer in kon komen.
Vanmorgen nog steeds pijn maar ik kan nu wel weer op beide voeten...benen staan.
Huisarts gebeld en die zou vanmorgen komen maar dit werd half 1. Weer een sterker medicijn voorgeschreven nl. Tramadol.
De uitslag van de röntgenfoto's wijzen uit dat de rechterheup slijtage toont, meer dan links. Het ergste probleem zit in de onderrug. De onderste 3 wervels toont een flinke slijtege. Dit betekent dat het kraakbeen tussen die wervels bijna weg is, zo werd mij verteld. Als ik er veel last van ga krijgen dan is er een mogelijkheid om het vast te zetten, dit is ga ik nog niet laten doen. Tevens krijg ik een verwijzing voor de neuroloog.
Ik ben de hele dag er wat van af geweest. Suf, licht misselijk. Gelukkig kon ik naar de brievenbus lopen, dit is ca. 10 minuten. Daarna wordt de pijn erger. Vanavond de eerste pil nemen. Ik ben bekend met tramadol en verwacht geen wonderen. Ik merk dat de pijn aan het opbouwen is. Ik hoop niet dat ik straks weer het zelfde probleem krijg.
maandag 4 mei 2020
4 mei 2020
Omdat het vrijwel dagelijks hetzelfde gaat post ik nu nog om de paar dagen. Vandaag na, in mijn beleving, een roerige nacht moet ik vroeg naar de huisarts. Ik had gevraagd om een verwijzing naar de neuroloog voor de pijn in rug en been en zij wilt mij eerst zien. De fysiotherapeute heeft, als het goed is, haar bevindingen doorgegeven. Na de behandeling van donderdag sta ik wel op twee benen...voeten. De pijn in de lies is nog steeds aanwezig. Vol goede moed lopen we naar de overkant van de weg om de geiten te voeren. Het is een loopje van slechts 500 meter vise versa. De pijn in de onderrug, bil en lies wordt heviger. Wanneer ik in ruststand ben dan wil de pijn nog sterker te zijn. Met als gevolg beroerde nachten.
Ik ben met Gliclazide gestopt. De huisarts begreep niet waarom ik dit wilde, omdat de glucose in de ochtend hoog is. Ik vertelde haar dat ik dit pilletje in het OCL heb gekregen toen ik het zo benauwd had en Pretnison gebruikte. Dr. Fiets zei dat ik er wel mee mocht stoppen...echter in overleg met de huisarts. Mijn glucose was, toen ik dat pilletje gebruikte, in de ochtend rond 9,5. Nu is het vanaf dat ik dat pilletje niet meer slik, rond de 8,3. Vandaag zelfs 7,9. Zo zie je maar wat medicatie kan doen.
Ik slik nu, naast de andere medicijnen, ook sinds een week Tamoxifen 20mg (hormoontherapie). Één van de bijwerking is dat de darmen van streek kunnen zijn en dat heb ik wel gemerkt. Het borrelde enorm en de stoelgang was ook niet normaal. Totale leegloop. Gelukkig was dit maar even. Het gebeurd ook niet dagelijks.
Mijn bezoek aan de huisarts resulteerde in een bezoek aan afdeling radiologie. De fysiotherapeute had haar geen info verschaft.🤔 De huisarts vond het wel nodig een röntgenfoto van heup, bekken en rug te laten maken. Zij zei, als er nu slijtage in de heup zit dan kan de pijn van daaruit komen. Ik zei toen dat slijtage geen pijn hoefde te doen en dat beaamde zij ook. Ik vertelde haar dat ik al sinds 2004 aan het tobben ben.
Dus vanmorgen dus naar MCL en hoop woensdag/donderdag de uitslag hiervan te vernemen. Bij de ingang van MCL stonden al pompjes om de handen te ontsmetten. Bij binnenkomst werd ik naar de balie geleidt die om de hoek voor de receptie was. Na check,of ik verkouden ben of koorts heb ivm corona, werd ik doorverwezen hoe ik moest lopen. Nou zij ik, dat lopen naar 77 ga ik niet redden. Er werd een rolstoel geregeld en een aardige meneer heeft mij naar rõntgen gebracht en ook weer gehaald. Het heeft mij een hoop energie gekost.
Omdat het vrijwel dagelijks hetzelfde gaat post ik nu nog om de paar dagen. Vandaag na, in mijn beleving, een roerige nacht moet ik vroeg naar de huisarts. Ik had gevraagd om een verwijzing naar de neuroloog voor de pijn in rug en been en zij wilt mij eerst zien. De fysiotherapeute heeft, als het goed is, haar bevindingen doorgegeven. Na de behandeling van donderdag sta ik wel op twee benen...voeten. De pijn in de lies is nog steeds aanwezig. Vol goede moed lopen we naar de overkant van de weg om de geiten te voeren. Het is een loopje van slechts 500 meter vise versa. De pijn in de onderrug, bil en lies wordt heviger. Wanneer ik in ruststand ben dan wil de pijn nog sterker te zijn. Met als gevolg beroerde nachten.
Ik ben met Gliclazide gestopt. De huisarts begreep niet waarom ik dit wilde, omdat de glucose in de ochtend hoog is. Ik vertelde haar dat ik dit pilletje in het OCL heb gekregen toen ik het zo benauwd had en Pretnison gebruikte. Dr. Fiets zei dat ik er wel mee mocht stoppen...echter in overleg met de huisarts. Mijn glucose was, toen ik dat pilletje gebruikte, in de ochtend rond 9,5. Nu is het vanaf dat ik dat pilletje niet meer slik, rond de 8,3. Vandaag zelfs 7,9. Zo zie je maar wat medicatie kan doen.
Ik slik nu, naast de andere medicijnen, ook sinds een week Tamoxifen 20mg (hormoontherapie). Één van de bijwerking is dat de darmen van streek kunnen zijn en dat heb ik wel gemerkt. Het borrelde enorm en de stoelgang was ook niet normaal. Totale leegloop. Gelukkig was dit maar even. Het gebeurd ook niet dagelijks.
Mijn bezoek aan de huisarts resulteerde in een bezoek aan afdeling radiologie. De fysiotherapeute had haar geen info verschaft.🤔 De huisarts vond het wel nodig een röntgenfoto van heup, bekken en rug te laten maken. Zij zei, als er nu slijtage in de heup zit dan kan de pijn van daaruit komen. Ik zei toen dat slijtage geen pijn hoefde te doen en dat beaamde zij ook. Ik vertelde haar dat ik al sinds 2004 aan het tobben ben.
Dus vanmorgen dus naar MCL en hoop woensdag/donderdag de uitslag hiervan te vernemen. Bij de ingang van MCL stonden al pompjes om de handen te ontsmetten. Bij binnenkomst werd ik naar de balie geleidt die om de hoek voor de receptie was. Na check,of ik verkouden ben of koorts heb ivm corona, werd ik doorverwezen hoe ik moest lopen. Nou zij ik, dat lopen naar 77 ga ik niet redden. Er werd een rolstoel geregeld en een aardige meneer heeft mij naar rõntgen gebracht en ook weer gehaald. Het heeft mij een hoop energie gekost.
Abonneren op:
Posts (Atom)