28 mei 2020
Het was al een stuk drukker in het MCL. Gelukkig rijden de golfkarren ook weer. Het is een flink stuk lopen om bij de pijnpoli te komen (91). De stoelen staan 1,5 meter uit elkaar. Om eerlijk te zijn vind ik het niet erg dat het minder druk is in de wachtkamer. Er zitten dan ook geen kuchers en niezers meer.
Bij de arts bespreken we de MRI en de röntgenfoto's. Ze onderzoekt mijn rug en probeert mijn been alle kanten op te draaien......au au. 
Daarna laat ze mij een plaatje zien van het menselijk lichaam en geeft aan hoe de pijn uit mijn onderrug door mijn been naar mijn voet loopt. Zij vertelt dat zij een injectie in het laagste gedeelte van de onderrug gaat geven. Zij gaat proberen gericht te prikken. Aan de hand van het röntgenapparaat, die daar dan is, zoek ze de locatie. Dan wordt de plek verdoofd en vervolgens gaat zij voorzichtig met een dunne naald de rug in. Omdat het goed mogelijk is dat het bot dichtgegroeid is wordt de naald per milimeter in de huid geduwd. Deze arts hoopt op een ruimte waar de naald doorheen kan en daarmee het optimale resultaat kan bereiken. Lukt dit niet dan wordt de injectie meer naar het midden gegeven. 
Voor de pijn in de lies en bil verwijst ze mij naar de orthopeed. Zij vermoed dat de heup vervangen moet worden. 
Omdat het ziekenhuis net weer aan het opstarten is zal het allemaal niet vandaag of morgen verholpen zijn.
Zo krijg ik een afspraak op 2 juli 2020 voor de injectie. Jeetje weer een maand wachten en hoe zit het met de ortopeed......
Zij heeft mij een recept voor zwaardere pijnstillers gegeven. Deze moet ik samen met de paracetamol, diclofenac en tramadol innemen. Gelukkig niet verslavend maar het is wel iets wat niet zomaar gestopt mag worden. De eerste 3 dagen alleen in de avond gebruiken om er aan te wennen omdat je er suf van kan worden. Daarna dagelijks 2. Mijn pillen voorraad is aardig van hoeveelheid en kleur aan het veranderen.
Ik wil van de pijn af. Ik kan amper in de auto stappen. Als ik wil fietsen dan is op en afstappen erg pijnlijk. Omdraaien in bed.......eigenlijk onmogelijk. Ik lig meestal op de "zieke" heup eigenlijk omdat het dan het beste te dragen is.
Laten we hopen dat dit de laatste verhoging voor pijnbestrijding wordt. Ik voel me al een pillenpakhuis.