16 augustus 2020.                                                                                                                      Ik moest eerst even bijkomen. Het is zo ongekend dat er zo met je gespeeld wordt. Ook de informatie is minimaal. Na een hoop gebel zou ik 13 augustus de injectie krijgen. Nog geen uur van te voren kreeg ik telefoon dat het toch vrijdag zou worden. Jerke had de beller aan de lijn en uitte zijn ongenoegen. Lief van hem maar het doet verder niets meer bij deze organisatie. (Eurocept Homecare). Vrijdagmiddag  komt er een stevige tante aan met de nodige injecties, die we in de koelkast mogen bewaren. 

                                                                                                                                                                     

Het naaldje is 2 cm lang en zo dun dat je het niet de huid in voelt gaan. (Buik, bovenbeen of bovenarm). De inhoudt daarintegen voel je wel en dat is even branderig. Ik had begrepen dat dit prikje de ijzer in het bloed zou opkrikken. Er moeten dus ook nog ijzerpillen bij, ik begreep dat het alleen om de injecties ging. Ik had allang met ijzerpillen kunnen beginnen dan was dit alles misschien niet nodig geweest. Maar goed 3 x daags 3 pillen en voor 4 september 4 x een injectie. Het geheel heeft als bijwerking dat ik me even grieperig voel maar ik zou me beter moeten gaan voelen. Voorlopig zal het pilletje en de prik hun werk moeten gaan doen.

Ik ben moe en erg emotioneel. 

Gistermiddag zijn we naar de flat gegaan waar een ex collega heeft gewoond. Ik heb ooit eens een beeldje voor haar gemaakt en deze kreeg ik terug. Hier ben ik heel blij mee.

Zij heeft er goed voor gezorgd.  Ook dit, dat zij zo jong er opeens niet meer is, raakt mij enorm. Zij kon nergens geluk vinden. Ze was gul wat benauwend was, want wij konden haar zoveel niet geven, zelfs niet een beetje geluk. Laten we hopen dat ze nu haar rust heeft gevonden.

Vrijdag ook bij de psycoloog geweest waar ik weer even mijn hart kon luchten en Jerke natuurlijk ook.

Jerke heeft ook een brief ontvangen dat hij bijna een jaar in de Ziektewet is. Hierdoor gaat de 2e zw periode in voor ons beide en dat betekent 70% salaris/zw. 

Ook dit kwam binnen. Ik weet dat het er aan zat te komen maar toch. Ik zou 10 augustus geopereerd worden en, zo bedacht ik, zou ik van de meeste medicijnen af zijn en weer tot leven komen. Dus niet wazig zien, of zomaar in slaap vallen, niet goed kunnen concentreren of dingen snappen. Van de pijn in mijn been af zijn. Beter kunnen slapen. Weer normaal kunnen lopen in de loop van de tijd en dan voor het 2e zw jaar weer het een en ander proberen op te pakken. Maar het loopt anders net als met de duim van Jerke. Daar hadden we ook van gedacht dat dit, na het uit de kom zijn, binnen 6 á 8 weken wel weer goed zou zijn, maar ook hier blijkt een flink staartje aan te zitten. Dit hadden we niet verwacht.

Gisteren bij de oprommer in Oude Bildtzijl een paar krukken gekocht, ziet er nog erg goed uit en ik zal er toch aan moeten geloven. 

Het kost mij moeite om dit alles te typen. Ik kijk erg wazig en sta niet stevig op mijn benen. Ik ben blij dat het niet meer zo heet is.

Ik houd vocht vast of dit ook door de pillenzooi of de warmte komt ik weet het niet. Er zijn zoveel bijsluiters. Dikke voeten en enkels, ook mijn vingers want moest mijn ringen af doen. Eigenlijk lijkt het of alles opzet. Ik ben ook weer 2kg bijgekomen terwijl ik geen hap meer eet. Het rommelt in mijn buik.....van de ijzerpilletjes kan ik ook aan de diarree gaan. Nu komt dit goed uit, want bij de oxycodon zou ik verstopping krijgen, dan hef het elkaar mooi op. Nog 19 dagen.......