Gisteren bij de ondersteuner van de huisarts geweest. Zij is een soort psycholoog.
Er gebeuren zoveel dingen dat ik het niet meer trek. Ik ben erg emotioneel. Het is niet leuk om zoveel pijn te hebben. Zo boos dat het zelfs door de pillen heen komt.
Zij weet ook hoe moeilijk ik het heb met het niet zien van mijn zoon en zijn gezinnetje. Hij is 11 juli jarig dan is tie 25 jaar. Het doet pijn......dit is weer een heel andere pijn.
We hebben weer redelijk kunnen praten met haar en dan gaan we maar weer door.
Vandaag voor injectie in de rug naar MCL .
Het zou om 08:00 uur gebeuren echter de arts kwam pas half 9 binnen en om kwart voor 9 werd ik naar binnen gereden. Het ging allemaal anders dan de vorige keer. Nu voelde ik duidelijk waar er geprikt werd. Zij bewoog ook mijn rug om op de juiste plek te komen. Op een gegeven moment liep ze weg. Toen zei ik aan de assistente het lijkt wel of de naald er nog inzit......ja zegt ze dat klopt hóór....oeps ...ook al was de houding niet prettig, met kussen onder de buik en rolkussen vlak onder de knieën , was stil liggen wel een pré.
Er staat, anders dan op deze foto, een heel team om me heen en heb ik geen broek of schoenen aan. Vervolgens wordt er bij MCL over de plek een afschermdoek waar een gat in zit gelegd.
Het kan ca 0 t/m 3 weken duren voor ik resultaat zou ondervinden.
Vandaag even rustig aan doen. Als ik met medicatie wil stoppen, wanneer de pijn minder wordt, dan moet dit geleidelijk, eerst tramedol want volgens haar is dat de ergste pil🤔.
Mijn rug waar de prik is gegeven is erg warm nu.
Weet je wat ik ook erg vind is, komt ook door de medicijnen, dat mijn geheugen me in de steek laat. Ik wil wat aan Jerke vertellen, ik begin ook met......o ja weet je dat ......😕en dan is het weg....ik weet het niet meer.
Maar goed zal ook wel weer over gaan zodra ik kan afbouwen.
Ik ben nu wel moe en voel me raar in mijn hoofd.
Even pas op de plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten