Maandag heb ik zoveel mogelijk collega's ingelicht wat er met mij is. De uitdrukking op de gezichten, de emotie...... sprak medeleven uit. Het was moeilijk om het te vertellen, maar voor mij was het goed dit zo te doen. Ik heb de hele week met vlagen het gevoel gehad dat ik het over iemand anders had. Ik ben vrolijk en goedlachs, maar er sluimert wel wat op de achtergrond. Het is vast een vorm van zelf-bescherming. Ik ben gewoon gaan werken alsof er niets aan de hand is. Tja wat blauwe plekken van de biopten op de borst en in de oksel vertellen wel wat anders. Naar mate de dag van de uitslag dichterbij komt voel ik me onrustiger en gespannen worden. Wat is er uit de biopten gekomen en welk behandelplan is er bedacht?
Voor Jerke is het ook weer spannend. We gaan samen dit traject in.
Morgenmiddag gaan we het horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten