24 oktober 2019
Gisteren lag ik direct goed bij de bestraling. Dit komt zelden voor. Dat was wel even leuk om te horen.
Ik heb nog even met de dames gesproken over die medewerker. Zij wilde hem er op aanspreken maar hebben hem die dag niet meer gezien.  Als ik hem had gezien had ik ook wat gezegd maar helaas. Zucht ik moet het maar achter mij laten.
Zoals iedere dag wordt er nu ook gevraagd hoe het met mij gaat. De bestraling doet een hoop met me. Ik vertelde dat ik het zo koud had gisteravond. Net of ik grieperig werd. Zij vroeg of ik koorts had......maar dat heb ik niet opgemeten. Ook ervaar ik jeuk op andere plekken dan bij de littekens. Ik moet het in de gaten houden en eventueel met de arts bespreken.
Nu heb ik nog een afspraak staan bij de plastisch chirurg.  Het heeft geen zin om naar huis te gaan dus kozen we voor een bakkie doen in het MCL restaurant. Het wachten duurt altijd langer dan gedacht maar goed het is niet anders.
De plastisch chirurg vindt ook dat het mooi geneest.  De littekens zijn nog volop aan het werk  zei ze.
Zij vertelde dat het gat in de borst groter was dan verwacht waardoor het litteken tot aan de rug is. Ze moest meer weefsel hebben om de borst mooier te kunnen maken. 
Zij kon mij niet op de zij draaien, tijdens de operatie om het goed te kunnen hechten, vandaar een tuutje.
Dit tuutje kan over een klein poosje poliklinisch bijgewerkt worden zei ze en dan gaat ze ook kijken wat er met de lipoom kan gebeuren. Misschien toch liposuctie.  Zij gaat dit met haat team bespreken. Het blijft een discutabel geval omdat de lipoom niet in een zakje zit, zoals zij dat zegt maar meer verspreidt is. 
Omdat er op dit moment meer zeurende pijn in mijn borst is, vergeet ik het vervelende gevoel van de lipoom. Ik moet nog steeds regelmatig verzitten.....weet dat het er is. Ze komt er op terug over 3 maanden. Dan krijg ik een nieuwe afspraak, als dit voor mij lukt omdat ik dan met de chemo bezig ben.
Mijn borst ziet er op dit moment vurig uit en brand en trekt waar het kan in vlagen. Ook voel de borst soms erg hard aan.
Vanmiddag even geschilderd om te relaxen.
Later die middag naar de fitness. Wat ik daar hoor is ook niet altijd mals. Iedereen ervaar deze ziekteperiode anders. We zitten allemaal in het zelfde schuitje maar als ik hen hoor dan word ik stil. 
De fitness vond ik zwaar. Nu had naast al de andere onderdelen roeien erbij en van 65 naar 75 kg gewicht weg duwen. Elke keer een beetje zwaarder. Het was een goed gevulde dag. Ik ben moe van alles wat ons vandaag heeft gebracht.