Dinsdag 25 oktober

Tja nu had ik verleden week gezegd dat ik voorlopig niet meer met de blog bezig zou zijn, maar wil dit toch nog wel vertellen.
Al vrij snel kwam er een plekje in mijn oksel. Nu gaat het om 1 klein plekje net zo klein als op de foto.

Dit is open gegaan doordat ik zo dom was om deo te gaan gebruiken. Tijdens de bestraling mocht dit niet. Ik had na moeten denken.....de bestraling werkt nog zo'n drie weken door. Ik ben hier niet blij mee want het zit op een rot plek. Kleding schuurt er steeds bij langs. Een pleister plakken is geen optie omdat het geen pretje is om deze weg te trekken. Nou ja, nu maar smeren met creme, die ik speciaal van het R.I.F gehad.
We zijn nu 5 dagen verder....maar het plekje is nog niet dicht. Het is echt venijnig.

Gisteren bij bedrijfsarts geweest. Op de fiets naar bushalte in dorp. In Leeuwarden naar de locatie gelopen, nou dit heb ik moeten bezuren. De avond en nacht was echt niet leuk meer. Die pijn is niet te beschrijven. Ik heb echt liggen krimperen van de pijn. Wist niet hoe ik moest liggen. 

Vandaag bij de orthopeed geweest. Eerst röntgenfoto's laten maken van de knieën.  Hij stelde voor om de rechter toch maar weer een injectie in de knie te geven. 

Hij gaf aan dat er een ontsteking in de knie zit. 
Hij wil eerst dit proberen voordat hij er een halve of nieuwe knie in gaat zetten.....dan kan je niet meer terug zei hij. Tja daarom maar weer die prik, ik wil van de pijn af.
Vervolgens weer naar röntgen om andere foto's te laten maken.  Zo werd mijn knie in een soort beugel gelegd en werd de knie naar een onnatuurlijke houding gebogen. Het voelde net als een mammografie dus niet prettig.
Dr. Rijk zal er vandaag naar kijken en als er meer moet gebeuren dan de injectie word ik gebeld. 
De injectie moet z'n werk gaan doen. Ik loop wel wat beter maar ik ben er nog niet.

Nu net na het douchen komt er ook een plekje onder de borst, waar de bh rand zit. Ik heb gelijk de zalf erop  gesmeerd. Nu maar even niets doen. De benen laten rusten en hopen dat het opknapt. De tijd zal het leren.

Woensdag 19 oktober en donderdag 20 oktober

Het pilletje voor de pijn moet waarschijnlijk nog inwerken. De nacht was niet zo prettig.
Vandaag de een na laatste keer dat er bestaalt wordt. Ik moet nu weer in wachtkamer twee plaatsnemen.
Tjonge jonge ik kon wel eens moe zijn. Ik zit maar te gapen. Zelfs toen ik op die tafel lag. Maar dan mag je niet bewegen, dus geen hand voor de mond doen. Er rolde een traan over mijn wang en ook dit mag ok tijdens de behandeling  niet weg vegen. Lastig hoor. Die traan kwam door het gapen.
De dames deden weer een ding en zag ook dat mijn borst nu rood is. Ik moet het wel in de gaten houden.
Nu nog even naar de dokter. In nam plaats in de wachtkamer. Er werd een mevrouw van 90 jaar naast mij gezet. Zo vertelde zij dat ze nooit ziek was in haar leven en nu dan keelkanker. Zij heeft sonde voeding.
Zij wordt hier voor bestraald en vind het maar niks. Het lieve vrouwtje had rode konen, dus vermoed ik dat ze verhoging had. Och gossie dat mensje toch.
De dokter was weggeroepen dus duurde het langer voordat ik aan de beurt was. 
Zij vertelde dat ik pas weer in maart 2017 bij haar of mw.Dr. Vlasman op afspraak moet komen. Zij vond het er goed uitzien. De bestraling werkt minstens nog 2 weken door. Wanneer ik binnen 6 weken klachten krijg dan moest ik naar het R.I.F bellen. Ook zei ze dat je bij ieder pijntje denkt dat er wat zit, dit gaat ook weer over....... 
Ach ja, het is ook niet vreemd dat, ik zou denken dat er elders ook wat zou kunnen zitten. Het is een rollercoaster......ik besef amper dat er kanker heeft gezeten in mijn lijf. Nog 1 dagje en dan is het even voorbij.

Donderdag 20 oktober. Het is weer mooi weer. De vogeltjes fluiten er op los. Ik kwam mijn bed uit maar voelde me nog zo moe. Na een ontbijtje heb ik mezelf op de bank genesteld. Zo heb ik toch nog een uur geslapen. Het zal ongetwijfeld de spanning zijn van de afgelopen tijd. 
Mijn benen zijn iets minder pijnlijk. Ik hoop maar dat het nog beter word.
Met de taxi voor het laatst naar het R.I.F  voorlopig.  
De oude dame kwam ook. Ze zat in geuren en kleuren te vertellen dat zij gisteren een kop koffie heeft mogen drinken en een beker ijskoude melk. Het genot straalde van haar gezicht.
De bestraling die ik kreeg ging niet zonder slag of stoot. Na 3 x begon er iets hard te piepen. Dit werd verholpen. Toen gebeurde het weer naar toen bij twee apparaten......
De verpleegkundigen losten het op maar het duurde wel even. Ik moest zo stil mogelijk blijven liggen. Er bleek een palletje niet goed vast te zitten.
Het bestralen gaat in 7 x een aantal seconden. Nog 2 te gaan en dan klaar....
De tranen liepen toen vrij over mijn wangen. Zo vreemd dat het nu dan klaar is. Het heeft al met al 3 maanden in beslag genomen......het lijkt veel langer. 
Toen ik in de wachtkamer keek zag ik de oude dame nog zitten. Ze vroeg of het allemaal gelukt was. Ja hoor zei ik...... waarop zij zei: dan is er ook hoop voor mij". Ik boog mij voorover en zei......is het niet ouwe taaie en gaf haar een knuffel. Ze moest zo lachen. Gelukkig begreep ze mij.
Toen werd ik staande gehouden door een vrouw. Ze zei volgens mij ken ik jou. Ze heeft gelijk zij werkte toen vlak bij de afdeling inkoop re-integratie. Zij vertelde dat zij baarmoederhalskanker heeft. Zij moet nog heel wat behandelingen ondergaan. Bij haar wordt echt alle toeters en bellen uit de kast gehaald. Ik heb haar sterkte gewenst en ik hoop dat we contact houden, ze is een lieve vrouw die mantelzorg aan haar moeder geeft. Dit is nu overgenomen door de thuiszorg.
Mijn blog zal nu even stil liggen. Uiteraard als ik iets te vertellen heb, dan zet ik het erop.  In december naar OCL mamapolie en in maart 2017 naar het R.I.F. 
Nu hoop ik deze periode met goed gevolg af te sluiten.

Dinsdag 18 oktober

Ik ben zo blij dat ik een telefonische afspraak met de huisarts heb gemaakt. Ik heb er een goed gevoel bij. Het medicijn wat ik ga vragen, zal mij, voor een groot gedeelte, van de pijn in mijn knieen af helpen. Het is ontstekingremmend en pijnstillend.
Een kennis gebruikte dit medicijn  voor de artrose pijn. Ik heb het balletje bij mijn huisarts opgegooid en zij vond het een goed plan. Het idee dat vannacht pijnloos zou zijn...ahh dat is toch geweldig.....

Ik heb nu een aantal keer een vervelende draaiing gehad. Misschien een griepje in de lucht. 1 november griepprik halen.

Mijn borst en onder mijn arm is pijnlijk. Pijnlijker dan net na de operatie.

Er werd ook weer flink aan mij getrokken en geduwd. Gelukkig was de verpleegkundige op een opstapje gaan staan, anders heeft ze te weinig grip en doet ze mij pijn. 

Er stond na de bestraling een afspraak met mw. Dr. Nes gepland. Tijdens de bestraling werd vertelt dat zij er niet is vanmiddag.  Dit is balen, 

want had de taxi op 14:00 uur gezet. Stom he dat er dan niet evrn gebeld word.....te gek voor woorden.

Er zat een andere receptioniste en die heeft een poging gewaagd om de taxi eerder te laten komen, maar dit is niet gelukt. Echt klokslag 14:00 uur was de taxi er.
Nu mag ik morgen naar de arts.

Maandag 17 oktober

Wat een weekend. Vooral veel zon op zondag. Het weer zorgde ervoor dat we een poging waagde om even in het Gaasterbos, met Sil, te gaan wandelen. We zien wel hoever we komen. Ik kon Jerke "gebruiken"😎 als ondersteuning bij het lopen. Dat scheelt enorm.  

http://www.natuurlijkwandelen.nl/rijsterbos

Wat is het toch prachtig daar. Veel mensen, kinderen en natuurlijk honden. Er bleek ook verschillende markten te zijn. Zoals gewoonlijk probeerde ik zo lang mogelijk mee te hobbelen. Het was eigenlijk al binnen het kwartier dat de pijn erger werd. Uiteindelijk na zo'n klein uurtje zijn we weggegaan. Ik vond het heerlijk, Sil en Jerke ook, om even in een andere omgeving te zijn. We kwamen ook mensen van Terschelling tegen, zij verhuren vakantiehuisjes of appartementen op west. Ik wil graag even uitwaaien en het is ook goed voor Jerke en natuurlijk te gek voor Sil. Die vindt het strand helemaal geweldig. Je bent op Terschelling ook echt weg. Je moet immers met de boot, waardoor er een vakantiegevoel ontstaat.
Toen we thuis kwamen voelde ik dat de pijn in mijn benen heviger werd. Ik had half 12 paracetamol genomen dus moest nog minstens 2 uur wachten voordat ik weer kan innemen. Dan eerst een douche nemen. Dat hielp wel eventjes. Bij het avondeten nam ik de paracetamol. Als ik heel stil zou gaan liggen heb ik het minste last. Maar probeer maar eerst de goede houding te vinden. Ik heb toch teveel gedaan, tjonge wat een pijn. Ik heb voor de nacht de tramedol erbij geslikt i (1 capsule) samen met 2 paracetamol. In de hoop weer een goede nacht te kunnen maken. Ik heb van ongeveer 23:30 uur tot 03:30 kunnen slapen, daarna was het draaien en woelen. Ik mocht nog geen paracetamol nemen. Wat een hel is het om zo de nacht door te moeten komen. Maar goed ik heb wel kunnen rusten.
Mijn huisarts is er morgen. Ik heb een afspraak voor het telefonisch spreekuur. Misschien dat zij mij nog een week iets kan geven waardoor de pijn afzwakt. Dinsdag 25 oktober naar orthopeet.
Voor nu eerst maar rustig aan doen. Nu moet er niet gedacht worden dat ik grote schoonmaak houd of aan het bestraten ben, wanneer ik niet rustig aan doe....
 Als ik minder rustig doe dan neem ik stof af of veeg even binnen of borstel Sil of doe een beetje de administratie......dus niets exctreems.
Nog een paar uur dan staat de taxi voor deur. 
Het is mooi weer dus daar moet ik maar even van genieten. Over de bestraling valt niet zoveel te vertellen, alleen dat de laatste loodjes het zwaarste zijn. 
Met inkt wordt voor de laatste keer bijgetekend. Het goed leggen, van mijn lichaam, ging haar goed af. Dus gelukkig niet al te veel sjorren.
Sinds een aantal dagen heb ik ook weer last van spontane duizelingen. Gisteravond in bed was er een heftige....ooo wat voel ik me dan raar worden.
Misscbien onbewust toch te druk geweest.
Ik hoop een goede nacht te kunnen maken.

13 en 14 oktober

Donderdagochtend 13 oktober eerst Nico (cheffie) en Yvonne (collega) op visite. Dit was een welkome afwisseling. Ik ben verwend met tulpen een chrysanten plant.....ieder knopje is een medewerker UWV volgens cheffie:). Nog een tijdschrift erbij en een kaart echt hartverwarmend. Dit heeft mij goed gedaan.

Na dit bezoek moest ik ook weer naar het R.I.F. ik ga er bijna aan wennen, om dagelijks er heen te gaan. Toch zou ik blij zijn als dit voorbij is. Het beheerst mijn hele leven maar ook die van Jerke. Mopperen....dat woord kent tie niet. Hij heeft van huis uit geleerd, niet klagen maar dragen en dat doet tie. Zo dat moest ik even kwijt.

Net als de andere patiënten ben ik overgeleverd aan de verpleegkundigen die mij bestralen. Alles hangt af van de kundigheid van deze mensen.

De apperatuur is gisteren in onderhoud geweest dus vandaag zou ik weer in wachtkamer 4 plaatsnemen. Het ging vlot deze keer en ik was dan ook ruim optijd voor de terugreis met de taxi. Ik had de chauffeuse die baarmoederhalskanker had. Het goede nieuws wat zij vertelde is dat zij nu ook kankervrij is. Ik ben zo blij voor haar.  Zij moet wel onder controle blijven omdat zij risico loopt dat....

De dag is al met al toch vermoeiender geweest.

'S avond bij Els www.bysomeone-els.nl geweest voor een gedachte healing. Zij heeft ook nog mijn knieën behandeld. In de loop van de week moet ik toch wat gaan voelen. 

Vrijdag 14 oktober kwam ik al moe uit bed en mijn hoofd ohooo bonk bonk niet leuk meer. Ik heb veel last aan mijn knieën, aan de binnenkant van mijn benen, het lijkt wel zenuwpijn. Toen ik eenmaal opgang was gekomen ging het wat beter. Het gebonk was weg. Ik loop nog wel stijfjes.

De taxi was later dan anders maar goed er was genoeg tijd om bij het RIF te komen. Het apparaat bleek toch nog niet helemaal op orde te zijn, dus moest ik naar wachtkamer 2. Ik mag gelijk doorlopen.  Ik zei tegen de verpleegkundige: gelukkig de laatste deze week en dan nog 4 keer dan ben ik klaar. Zegt zij...tja en dan maar hopen dat het echt weg is.

Dat vond ik geen leuke opmerking. Maar het is wel de realiteit. Ik  moet dit van mij afschudden. Niet te veel bij stilstaan.

Nog even een kort babbeltje met de heer Kuipers. Die voelt de moeheid ook toeslaan. Hij moet nog 9 keer. Dus zie ik hem vast nog wel een keertje.

Nu maar even nergens meer aan denken. Lekker naar huis en op de bank. Ik heb eerst Els een app gestuurd. Zij zou uitzoeken hoe het kan, dat ik zo'n last heb.  Ik moest mij aarden en gek genoeg voel het al een stuk beter. Ik heb nog wel pijn, maar al een stuk minder. Hopelijk wordt dit de komende tijd ook beter.

Nu eerst maar weekend.

11 en 12 oktober

Vandaag  11 oktober staat na de bestraling een afspraak gepland bij mw Dr. Vlasman. Geen probleem hoor, maar zo'n afspraak is maximaal 10 minuten. Voor mij was het echt een bliksem bezoek
.

Even kijken hoe de borst eruit zit. Dat ziet er mooi uit zegt ze. Uw tepel en tepelhoof is aan het  vervellen. Hier geef ik u een zalf voor, dit kunt u bij de apotheek halen. Echt binnen 5 minuten stond ik weer buiten. Kassa.....misschien mag ik dit niet zo schrijven. Ik zit langer te wachten dan dat ik het consult heb. Nu gaat ze ook weer met vakantie, ja zei ze is eigenlijk een verplichtte vakantie (met schoonouders weg), dus de laatste keer mag ik naar mw. Dr. Nes.
Maar goed dit heb ik maar weer gehad.

Woensdag 12 oktober zal anders gaan. In plaats van de vaste tijd, nu 14:40 uur. Waardeloos hoor, ik ben zo gewend  aan die vaste tijd. Er  moet onderhoud aan de machines gepleegd worden.

De taxi moest nog iemand ophalen dus was ik 10 minuten voor tijd in het R.I.F. Ik blij, want dat betekent snel klaar en naar huis....nou niet dus.
Nu bleek dat ik in de verkeerde wachtkamer was gaan zitten. Moest in wachtkamer twee zitten. Gelukkig vroeg ik het optijd aan de verpleegkundige en zij vertelde dat er een uitlooptijd was. Maar goed 30 minuten later wordt ik eindelijk geroepen. Deze keer was het een verpleger. Dat is dan zo vreemd.... om een man tegenover mij te hebben. Hij mocht het opstapje pakken en de tafel installeren en de verpleegster trok en duwde mij zodat de lijntje weer precies gelijk staan. 
Ik voel de beurse plekken. Ik voel me beroerder dan vlak na de operatie. Toen had ik geen pijn aan die borst, terwijl er gezegd werd dat er behoorlijk in omgewroed is. Gek toch.....
Het zal ongetwijfeld allemaal goed komen.

Ik merk nu dat ik moeier ben dan anders. Er gebeurd wel wat in mijn borst en oksel. Ik lijk wel een straalkacheltje zo warm voelt tie.
Ik had gisteren aan de arts gevraagd wanneer er wondjes kunnen ontstaan. Zij vertelde dat het zelfs weken na de bestraling nog kan komen. Kan je nagaan wat bestraling doet.
Nou ik zorg dat het goed droog blijft, zodat er geen smetplekjes

kunnen ontstaan, die dan open kunnen springen. Talkpoeder werkt ook prima in de oksel in plaats van deo. Want deo mag ik niet gebruiken aan de linker kant. Ik ruikt niet naar zweet dus het werkt.
Morgen mag ik weer op de normale tijd. Laten we hopen dat alles dan vlotjes gaat.  

10 oktober

Maandag 10 oktober 2016 het is kennelijk mijn dag niet. Voel me verdrietig. Heeft allerlei oorzaken, degene die mij kennen weten hier alles van. 

Eerst maar naar het R.I.F. Ik ben, voor de verandering,  slim geweest. Ik heb, bij taxicentrale Beimers,  de heen en terugreis in 1 keer doorgegeven. Dit mocht eerst niet maar nu opeens wel. 
Fantastisch, dat ik dit niet eerder gedaan heb...

Doordat ik emotioneel was, heeft een verpleegkundige,  bij de bestraling, even tijd voor mij genomen. Dit deed mij goed.

Adem vasthouden was nu lastiger. De tranen liepen mijn oren in. Neus verstopt, nou dan weet je het wel. Het is desondanks gelukt.
De verpleegkundige liep met mij mee en na nog even gebabbeld  te hebben legde zij spontaan haar armen om me heen en wenste me sterkte. Ik vind dit een lief gebaar van haar. Het is echt zo'n dag dat huilen belangrijker blijkt te zijn.....

De taxi die stond al klaar, hoe is het mogelijk. Ik ben toch maar een boffert.......

Om niet de hele dag in deze trieste stemming te blijven heb ik mijn schilderwerk er maar weer bij gepakt.

Het word steeds mooier. Al bekruipt mij wel het gevoel dat deze beschildering er makkelijk afgaat als het buiten staat.  Deze plaat wordt wel eerst nog gefixeerd en dan buiten gezet. Eerst zien wat het gaat doen, voordat er een grote plaat komt.

Ik ben bang dat er toch iets anders moeten komen...... voor de garagedeur.

Afgelopen weekend is ons kruidenkast opgehangen en ingericht. Het is alsof het er altijd al gehangen heeft.

Het is zo fijn om samen zo handig te zijn.

Morgen na bestraling nog even bij Mw. Dr. Vlasman langs. Zij controleert of alles volgens de planning gaat.

6 en 7 oktober

De gang naar het R.I.F gaat moeizamer. Ik denk dat de wisselende tijden deze week meer onrust heeft gegeven. 
De verpleegkundige vraagt nu dagelijks hoe het met mij gaat. Dit komt waarschijnlijk omdat er, na twee weken bestraling, de ongemakken zich aan kunnen dienen.

Een gepensioneerde man spreekt mij aan. Gewoon voor de gezelligheid. Bij hem is de darmkanker, na 1 jaar, teruggekomen, dus ook maar weer bestralen.

Het is net Richard Gere (voor degene die hem niet kennen...)

maar dan iets ouder en gezetter. Het is geen straf om naar te kijken. 
Deze man is net als ik.....big smile

en "proberen" door te gaan.

Het klinkt wel raar om tot morgen te zeggen. Wees eerlijk wie komt daar nu wel graag, buiten het personeel om? Ik niet hoor...
Maar goed dit soort mensen zorgen voor een aangenaam verblijf in de wachtkamer en ook er buiten. Van de week heeft hij vaak even bij mij buiten gestaan, toen het nog lekker zonnig was. Even een klein praatje.

Vandaag was de heer Kuipers " Richard" ook weer present. Hij kreeg niet de kans om te gaan zitten....kon gelijk door. Ik moest wat langer wachten. Hij had de bestraling gehad en ik moest nog. Hij was verbaasd dat ik er nog zat. Meestal lopen we samen naar buiten. Nu niet dus. 

Ik ben blij dat het vrijdag is. Het vreet energie. Mijn borst voelt harder aan op bepaalde plekken. Gelukkig nog geen kapotte huid. Dat mijn lichaam hard werkt voel ik wel.
Dat gesjor de hele week dat verneem ik ook wel.
Ik gaap enorm veel en mijn lijf voelt zwaar.
Nu maar genieten van twee "vrije" dagen. 
Nog een volle week en vier dagen......en dan maar zien wat er dan komen gaat. Sowieso naar de orthopeet 25 oktober voor beide knieën. Er worden dan eerst röntgenfoto's gemaakt.
Het gaat ietsjes beter maar ik kan nog niet zeggen dat ik goed kan lopen. Ook dit kost veel energie en waarschijnlijk wil ik te snel.

Maandag 3 oktober, 4 oktober en 5 oktober

Wat gaat de tijd snel. Jerke heeft dit weekend naast de winkel ook een aantal kleine klusjes in huis gedaan. Zijn schouder en arm zijn nog niet helemaal in orde. Gelukkig kon hij dit nog wel doen.
Ook zijn we bij de buren een bakkie wezen doen. Na ruim een uur zijn we weggegaan. Ik zit dan te lang met mijn benen naar beneden, waardoor mijn linkerbeen erg veel pijn gaat doen.

De tijd om naar het R.I.F te gaan is een uur later dan anders en dat is erg vervelend. Ik heb het, denk ik, maar te nemen zoals het is.
Er valt weinig over de bestraling te vertellen omdat het steeds hetzelfde gaat. Wat ik wél kan vertellen is dat ik erg moe ben, moeier dan anders. Mijn borst voelt warmer eerder heel erg warm en is erg gevoelig. Ik moet het wel in de gaten houden. Het is niet de bedoeling dat er een ontsteking komt. Nu maar even rusten, het kan en het mag.

Dinsdag 4 oktober, mijn dag ziet er opeens anders uit nu ik later naar het R.I.F moet. Ik ben wat van slag.
Taxi is op tijd maar ik niet....ik verwachtte de taxi later maar het klopte precies. Deze chauffeur is een ouwe rot in zijn vak. Absoluut geen saaie rit. 

Bij de bestralingsafdeling krijg ik geregeld met andere verpleegkundigen te maken, wat het enigszins nog spannend maakt. In wachtkamer 1 was het druk.....erg druk en wachtkamer 2, 3, 4 en 5 valt het mee.  Wachtkamer 1 is meestal voor nieuwkomers of voor een gesprek met de bestralingsarts. Ik mag meestal naar wachtkamer 4.....

helemaal achter in de gang links. Hier zaten 2 mensen. Best een eindje lopen, maar het gaat. Het kan nog beter hoor maar ik mag niet mopperen.

Het stroomt goed door, binnen 5 minuten word ik al geroepen. De mensen die er werken leer ik al aardig kennen.....liever niet natuurlijk, maar om het vrolijk te houden, het zijn ook mensen die hun werk doen toch....

Ik ben blij dat het weer achter de rug is. Bijna op de helft. 
Mijn darmen zijn van streek en heb buikkramp, maar dit zal niet door de bestraling komen.
Ik had dezelfde taxi chauffeur dus de terugreis ging prima.

Woensdag 5 oktober ondanks dat ik dan naar het R.I.F moet, gebeurt er heus wel wat. Ik probeer gedoseerd bezig te blijven, beetje schilderen, was vouwen, vaatwasser uitruimen etc. Vandaag komt Hielke Nijp

de oprit bestraten. Eindelijk de gewassen grindtegels eruit. Nu wordt het één geheel met de buren. Het was een drukte van jewelste om het huis, met verschillende apparaten. Maar goed het is voor een goed doel.....

Zelf heb ik een kastje geschilderd, zodra deze aan de muur hangt komt de foto.

Ben ook nog even met de inventarislijst van de winkel bezig geweest. Dit moet ik niet te lang doen is te intensief.

Dit wordt de 12e bestraling en nu kan ik gaan aftellen. De verpleegkundigen hebben allemaal koude handen. Gelukkig kan ik er tegen, maar het is wel koud hoor..... Vandaag heb ik het gevoel alsof ik een marathon heb gelopen. Ik ben enorm stram en stijf. De plek op mijn scheenbeen wordt wel kleiner. Het is nog wel iets opgezet en vooral s'avonds en s'nachts is juist die plek erg gevoelig.

Mijn  borst lijkt zwaarder te voelen. Ook zie ik rode plekken komen. De borst is warmer dan die andere borst en echt overgevoelig grrrr.

De taxi was op tijd en de chauffeuse heeft een gezellige babbel, dus een prettige reis gehad. Bij het R.I.F vraag ik direct aan de o zo vriendelijke (maar niet heus) receptioniste of zij een taxi wilde bestellen. Ze keek mij niet aan zei steeds ja zal ik doen. Ik wilde mijn naam zeggen en de naam van de taxi.....ja ja zei ze, die weet ik nu wel hoor....... Oke zei ik, u ziet zoveel mensen dat het knap is dat u het onthoudt.... Ja zei ze, maar ik hoef niet voor iedereen een te bellen....volgend met zo'n verveelde glimlach......

Tuurlijk zijn ze niet allemaal zo hoor.

De taxi liet op zich wachten, dus nog maar eens bellen.

Ik heb 34 minuten zitten wachten, het bleek spitsuur bij taxi Beimers. Wonder boven wonder had ik dezelfde jongedame. Zij vond het belachelijk dat ik zo lang heb moeten wachten.... maar vind het gezellig dat ze mij heeft.....ach zo maakt zij het weer goed toch.....