Woensdag 19 oktober en donderdag 20 oktober

Het pilletje voor de pijn moet waarschijnlijk nog inwerken. De nacht was niet zo prettig.
Vandaag de een na laatste keer dat er bestaalt wordt. Ik moet nu weer in wachtkamer twee plaatsnemen.
Tjonge jonge ik kon wel eens moe zijn. Ik zit maar te gapen. Zelfs toen ik op die tafel lag. Maar dan mag je niet bewegen, dus geen hand voor de mond doen. Er rolde een traan over mijn wang en ook dit mag ok tijdens de behandeling  niet weg vegen. Lastig hoor. Die traan kwam door het gapen.
De dames deden weer een ding en zag ook dat mijn borst nu rood is. Ik moet het wel in de gaten houden.
Nu nog even naar de dokter. In nam plaats in de wachtkamer. Er werd een mevrouw van 90 jaar naast mij gezet. Zo vertelde zij dat ze nooit ziek was in haar leven en nu dan keelkanker. Zij heeft sonde voeding.
Zij wordt hier voor bestraald en vind het maar niks. Het lieve vrouwtje had rode konen, dus vermoed ik dat ze verhoging had. Och gossie dat mensje toch.
De dokter was weggeroepen dus duurde het langer voordat ik aan de beurt was. 
Zij vertelde dat ik pas weer in maart 2017 bij haar of mw.Dr. Vlasman op afspraak moet komen. Zij vond het er goed uitzien. De bestraling werkt minstens nog 2 weken door. Wanneer ik binnen 6 weken klachten krijg dan moest ik naar het R.I.F bellen. Ook zei ze dat je bij ieder pijntje denkt dat er wat zit, dit gaat ook weer over....... 
Ach ja, het is ook niet vreemd dat, ik zou denken dat er elders ook wat zou kunnen zitten. Het is een rollercoaster......ik besef amper dat er kanker heeft gezeten in mijn lijf. Nog 1 dagje en dan is het even voorbij.

Donderdag 20 oktober. Het is weer mooi weer. De vogeltjes fluiten er op los. Ik kwam mijn bed uit maar voelde me nog zo moe. Na een ontbijtje heb ik mezelf op de bank genesteld. Zo heb ik toch nog een uur geslapen. Het zal ongetwijfeld de spanning zijn van de afgelopen tijd. 
Mijn benen zijn iets minder pijnlijk. Ik hoop maar dat het nog beter word.
Met de taxi voor het laatst naar het R.I.F  voorlopig.  
De oude dame kwam ook. Ze zat in geuren en kleuren te vertellen dat zij gisteren een kop koffie heeft mogen drinken en een beker ijskoude melk. Het genot straalde van haar gezicht.
De bestraling die ik kreeg ging niet zonder slag of stoot. Na 3 x begon er iets hard te piepen. Dit werd verholpen. Toen gebeurde het weer naar toen bij twee apparaten......
De verpleegkundigen losten het op maar het duurde wel even. Ik moest zo stil mogelijk blijven liggen. Er bleek een palletje niet goed vast te zitten.
Het bestralen gaat in 7 x een aantal seconden. Nog 2 te gaan en dan klaar....
De tranen liepen toen vrij over mijn wangen. Zo vreemd dat het nu dan klaar is. Het heeft al met al 3 maanden in beslag genomen......het lijkt veel langer. 
Toen ik in de wachtkamer keek zag ik de oude dame nog zitten. Ze vroeg of het allemaal gelukt was. Ja hoor zei ik...... waarop zij zei: dan is er ook hoop voor mij". Ik boog mij voorover en zei......is het niet ouwe taaie en gaf haar een knuffel. Ze moest zo lachen. Gelukkig begreep ze mij.
Toen werd ik staande gehouden door een vrouw. Ze zei volgens mij ken ik jou. Ze heeft gelijk zij werkte toen vlak bij de afdeling inkoop re-integratie. Zij vertelde dat zij baarmoederhalskanker heeft. Zij moet nog heel wat behandelingen ondergaan. Bij haar wordt echt alle toeters en bellen uit de kast gehaald. Ik heb haar sterkte gewenst en ik hoop dat we contact houden, ze is een lieve vrouw die mantelzorg aan haar moeder geeft. Dit is nu overgenomen door de thuiszorg.
Mijn blog zal nu even stil liggen. Uiteraard als ik iets te vertellen heb, dan zet ik het erop.  In december naar OCL mamapolie en in maart 2017 naar het R.I.F. 
Nu hoop ik deze periode met goed gevolg af te sluiten.