De verpleegkundige vraagt nu dagelijks hoe het met mij gaat. Dit komt waarschijnlijk omdat er, na twee weken bestraling, de ongemakken zich aan kunnen dienen.
Een gepensioneerde man spreekt mij aan. Gewoon voor de gezelligheid. Bij hem is de darmkanker, na 1 jaar, teruggekomen, dus ook maar weer bestralen.
Het is net Richard Gere (voor degene die hem niet kennen...)
Deze man is net als ik.....big smile
Het klinkt wel raar om tot morgen te zeggen. Wees eerlijk wie komt daar nu wel graag, buiten het personeel om? Ik niet hoor...
Maar goed dit soort mensen zorgen voor een aangenaam verblijf in de wachtkamer en ook er buiten. Van de week heeft hij vaak even bij mij buiten gestaan, toen het nog lekker zonnig was. Even een klein praatje.
Vandaag was de heer Kuipers " Richard" ook weer present. Hij kreeg niet de kans om te gaan zitten....kon gelijk door. Ik moest wat langer wachten. Hij had de bestraling gehad en ik moest nog. Hij was verbaasd dat ik er nog zat. Meestal lopen we samen naar buiten. Nu niet dus.
Ik ben blij dat het vrijdag is. Het vreet energie. Mijn borst voelt harder aan op bepaalde plekken. Gelukkig nog geen kapotte huid. Dat mijn lichaam hard werkt voel ik wel.
Dat gesjor de hele week dat verneem ik ook wel.
Ik gaap enorm veel en mijn lijf voelt zwaar.
Nu maar genieten van twee "vrije" dagen.
Nog een volle week en vier dagen......en dan maar zien wat er dan komen gaat. Sowieso naar de orthopeet 25 oktober voor beide knieën. Er worden dan eerst röntgenfoto's gemaakt.
Het gaat ietsjes beter maar ik kan nog niet zeggen dat ik goed kan lopen. Ook dit kost veel energie en waarschijnlijk wil ik te snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten