28 september 2019
Heb een redelijke nacht gehad. Met het schrijven van mijn blog, voel ik tranen in mijn ogen. 
Hoeveel kan een mens verdragen. Ik ga straks een traject in van bestraling en chemo wat pittig zal zijn. Jerke die mij ondersteunt en daarnaast nu zelf ook voor onderzoek moet. Een zoon die geen contact met ons wil😔. Waarom kan het leven zo hard zijn. 
Jerke staat anders in het het leven dan ik. Ik ben een emotioneel mens en zeg vaak wel wat ..... als mij iets dwars zit, hij is een binnenvetter. Hij is ook absoluut geen klager. Hij is soms niet te peilen. 

Vanmorgen even naar het tuincentrum in Menaam om wat fleurigs te kopen. Gisteren al een grote dahlia van een kennis gekregen. Een roze bloem met een doorsneden van 20cm zo mooi.  Bij Rob's tuincentrum keken wij onze ogen weer uit. Het was op de herfst ingericht, prachtig die kleuren, dit doet een mens goed. Het was echt een lust voor het oog. Uiteraard hebben we wat gekocht.

Mijn borst en onder mijn arm prikken en steken en het voelt alsof er een grote schaafwond zit. Als ik er over wrijf is het overgevoelig. Sommige plekjes zijn gevoelloos. We zijn gelijk maar weer naar huis gegaan.
Ik voel me erg moe. Er gaat ook van alles door mijn hoofd en dat neemt veel energie. 
Jerke heeft het bed verschoond en de douche onder handen genomen, terwijl ik op de bank lag bij te tanken. 
Vanmiddag werd er een prachtig boeket  bezorgd namens AG Werkbedrijf dat beurt me zo op. 

Vanavond ga ik een slaappil nemen. Het voelt niet goed om overdag zo moe te zijn, dan doe ik toch iets niet goed. Dan hoop ik dat morgen wat beter gaat. Misschien dat ik dan wat kan doen, bijvoorbeeld op een koektrommel schilderen.

27 september 2019
De dag begon goed. Ik heb naar mijn idee best goed geslapen. Het lukt al beter om mijn draai te vinden. Ook op de rechterzij liggen kan weer.......voor even want na een tijdje krijg ik een onprettig gevoel en moet ik voorzichtig draaien. Vandaag moet ik naar de huisarts om bloedsuiker te laten prikken in de vinger. Ik ben vorige week woensdag  noodgedwongen met het 2e pilletje metformine. De bloedsuikerspiegel stond toen, in de middag, op 12.4 en dat is te hoog. Moet tussen de 4 en 8 zijn.
De vingerprik werd door iemand van het lab gedaan en we mogen tevreden zijn. Het is naar 8.2 gedaald. 
Dit is ook veel beter voor wondgenezing. Er is nog steeds een klein stukje niet helemaal dicht. Er komt nog steeds viezigheid uit.
We zijn vandaag wat boodschappen gaan doen, zeg maar een rondje Leeuwarden🤔. Dit bleek achteraf teveel te zijn. Toen we thuis kwamen ben ik gaan rusten. De 
telefoon ging, het lag boven mijn hoofd dus strekte ik mijn rechterarm maar dat was geen goed idee. Die pijn was zo heftig.....alsof mijn litteken openscheurde. Ik heb gelijk, nadat de pijn was weggeëbd, naar het litteken gekeken. Gelukkig was deze nog dicht. Er zal vast iets onderhuids gebeurd zijn. Nu weet ik dat ik die beweging voorlopig niet moet doen. Het heeft mij de rest van de dag behoorlijk geplaagd. Ik was vandaag ook moeier dan anders.
Jerke kwam binnen met een kibbeling en meldde tussen neus en lippen door dat er post van het bevolkingsonderzoek binnen is gekomen. Dit gaat om het darmkankeronderzoek van Jerke. Nu blijkt dat zij bloed in zijn ontlasting hebben gevonden. Gatver de gatver sorry dat ik dit zo schrijf. Ik weet wel dat ik/wij niet het ergste moeten denken, maar op dit moment gaat er van alles door je hoofd. Het zal toch niet, dit kan toch niet, wat komt er nu op ons pad. Jerke zegt dat hij zich niet druk maakt voordat er daadwerkelijk wat uitkomt, maar als ik naar hem kijk dan denk ik dat het hem ook niet los laat.
Jerke moet voor intake gesprek naar MCL waarna de volgende afspraak een endoscopie zal worden. Zucht😕 kan er ook nog wel bij.
Met dit in het vooruitzicht hebben we volgende week een weekend weg geregeld. We gaan naar de Musical Anastasia (via Optimel eurosparen 30% korting) en we hebben een secret hotel geboekt. We hebben hier veel zin in. We vertrekken vrijdag na de gesprekken in het ziekenhuis. 
Nu maar even nergens aan denken hoe moeilijk ook.

25 september 2019
Waarom schrijf ik een blog. Nou dat zal ik je vertellen. Het helpt mij om dingen helder te krijgen en er voor te zorgen dat het beter met mij gaat. Een manier van verwerken. Het scheelt ook enorm veel tijd om het steeds aan iedereen te vertellen. Wat gisteren verteld is in het OCL was niet leuk. Dit wil je niet horen. Je wilt gewoon klaar zijn. Er spookt van alles door mijn hoofd. Kan ik niet alleen bestraling en hormoontherapie....ik wil geen chemotherapie...en dan tggg ik ben toch nog 5 jaar onder controle bij RIF en OCL? Door er over te appen, lezen en praten kom ik erachter dat het ander zit. 

Zo heb ik een schoonzuster die er verstand van heeft en ook op kanker.nl. kan ik info vinden die mij vervolgens anders naar het geheel laat kijken.
Nu snap ik ook waarom voor dit behandelplan gekozen is. Ik mag dan verlost zijn van de kanker en als ze mij onder de patsscan leggen, zullen ze kennelijk niets vinden, maar stel toch eens voor dat er 1 microscopisch klein celletje is blijven zitten. Die, als ik alleen bestraling zou doen, toch buiten het borstgebied zich nestelt, dan ben ik mooi de klos. Niemand zegt mij dat er nog iets kan zitten, maar het kan.
Net als dat je geen brandverzekering neemt en er plots toch brand uitbreekt. Tja zeg het maar. 
Ik moet er niet aan denken dat er straks weer ergens anders kanker de kop op steekt. Is dat dan nog wel te genezen? Dit zijn misschien wel de zogenaamde beren en leeuwen op mijn pad scenario maar ook realiteit.
Ik heb geleerd via www.kanker.nl. dat er verschillende soorten chemotherapie zijn en dat ik/wij samen met de internist gaan bekijken welke chemotherapie het beste bij mij gaat passen.
Ik schrok wel enorm van de bijwerkingen die op die site genoemd werden. Het benauwd me wel, want wat valt mij straks ten deel.
Ik zit niet op neuropathie (zenuwpijn) te wachten. Ik heb jaren pijnlijke onderbenen gehad. Ik moet er niet aan denken, dat ik dat weer zou kunnen krijgen. Ook niet dat de bloedsuiker stijgt. Ik moet ook niet alles lezen.....anders word ik kriegel. Het is een soort bijsluiter. Ik moet eruit halen wat voor mij van toepassing kan zijn.
Dat het nu allemaal land is mij wel duidelijk. Ik moet het ook niet wegwuiven, zo van.....nou dan doe ik dit en dan dat niet. Hier moet ik en Jerke doorheen leuk of niet.

Bestraling en chemotherapie zijn 2 verschillende behandelingen. Het ene is gericht op de borstkanker en het andere voor het hele lichaam.

Ik heb gisteravond een slaappil genomen. Ik heb goed geslapen en ben toch even na zessen van bed gegaan. Ik heb deze keer geen duffe dag door die pil.
Wel heb ik een nare bittere smaak in de mond die niet weg wil, zelfs niet na het eten van iets. Die smaak komt er steeds doorheen.

Ik heb vandaag iets meer kunnen doen. De bewegelijkheid van rechts wordt beter, ook minder pijnlijk. Soms doe ik een beweging en dan krijg ik een pijnscheut in mijn zij vlak onder mijn arm. Oei oei dit doet dat echt heel erg veel pijn en het blijft ook nog even door zeuren. Weet niet welke beweging ik dan heb gemaakt.

24 september 2019.
Vandaag krijg ik/wij te horen hoe het verder gaat. Ik heb redelijk geslapen maar ben toch wel vroeg van bed gegaan. De spanning loopt op naarmate de tijd verstrijkt.

Aan het begin van de middag heb ik een afspraak bij de verpleegkundige plastische chirurgie. Zij vindt dat de genezing wel goed gaat. Ik was sceptischer waardoor zij het gevoel had dat het zwart en ontstoken zou zijn. Zij was positief gestemd. Over 6 weken afspraak bij de plastisch chirurg die mij geopereerd heeft.

Nu door naar de verpleegkundige OCL zij vindt ook dat het goed geneest. Ze vertelde wat er uit het pathologisch onderzoek is gekomen.

De tumor was precies 2,7 cm en is er helemaal uitgesneden. De poortwachtersklier bevatte géén kanker zelfs geen spatjes er omheen. Kans op oedeem is er niet of minimaal. Voor controle oedeem krijg ik een afspraak ergens in december 2019. Volgens haar zijn er genoeg klieren aanwezig zodat oedeem niet aan de orde is.
De kanker was hormoon gevoelig, dus willen ze dat ik hormoontherapie krijg. 

Er bestaan gradaties voor kanker.

Graad 1: laaggradig. De kankercellen lijken op gezonde cellen van het orgaan waarin ze zijn ontstaan. De kankercellen groeien meestal langzaam.
Graad 2: intermediair. De kankercellen lijken steeds minder goed op gezonde cellen. De kankercellen groeien meestal sneller dan normale cellen en plakken snel aan elkaar.
Graad 3: hooggradig. De kankercellen lijken vrijwel niet meer op gezond weefsel. Deze kankercellen groeien bijna altijd veel sneller dan normale cellen en zaaien sneller uit naar andere organen en lichaamsweefsels.

De kanker die bij mij is weggenomen heeft graad 3.

Dit betekent voor mij dat er naast bestraling ook chemotherapie wordt geadviseerd.

Mijn wereld stopt weer even, dat is nogal wat. De spanning zorgde ervoor dat ik moest huilen. Het is nogal wat. Er komen dus weer afspraken aan. Op 4 oktober moet ik naar de internist. De hoop is om de bestralingsarts dan ook in te plannen.

Ons wordt verteld dat er tussen de 15 en 22 keer bestraling wordt geadviseerd. 
Dan om de 2 ...3 weken chemo via infuus (dagopname) 4x en dan 1 keer per week 4x. Tjonge dat is nogal wat.

Mijn hoofd loopt over omdat er veel vragen komen.
Ik ga ze opschrijven. Zowel de bestralingsarts als internist moet hier toch antwoord op kunnen geven.

Roler coaster

23 september 2019

https://youtu.be/uncjJbMPELI deze link even in Google kopiëren en je hoort de song die nu met mij verbonden is. Roller Coaster van Danny Vera, wat een prachtig nummer. Zijn stem doet mij aan John Denver denk en, die ook prachtig kon zingen.

Vannacht iets beter geslapen. Jerke daarentegen minder omdat ik, door het draaien de kussen die ik tegen mij aan heb liggen, steeds meer dekbed bij hem weghaal😞. Maar goed hij zeurt niet....geeft alleen aan dat hij ook graag wat dekbed zou willen hebben s'nachts 😊
Ik voelde me eigenlijk niet uitgeslapen. Ik heb het warm en transpireer meer dan ooit te voren. Omdat ik niet de hele tijd wil Netflixen probeer ik wat huishoudelijke klusjes te doen. Ook probeer ik een broek te maken. Patroon is er.....maar om de één of andere reden wil dit niet lukken. Ik probeer mijn gedachten erbij te houden maar helaas. Ik ben denk ik veel te gespannen voor morgen.
Misschien krijg ik wel een reprimande vanwege de, niet zo mooi uitziende, wondjes. Had ik moeten bellen..? Het voelt niet ontstoken maar er komt wel vuil uit omdat het niet dicht is. We gaan het meemaken morgen vroeg in de middag weten we meer.

22 september 2019.
Gisteren zagen we een paar kleine rare plekjes rond de tepelhof van de rechter borst. Links geneest mooi. Volgens Jerke zijn het hele donker gekleurde korstjes. De huid zit daar ook niet mooi aan de tepelhof vast. Sommige plekjes lijken wat vurig maar het brand niet. Het is niet ontstoken. Soms heb ik steken in de borst. Soms is de borst gespannen en een beetje warm maar veelal voelt het soepel en normale temperatuur. Het litteken in de oksel naar de rug is net als van de linker borst droog dus dit gaat goed.De pijn die ik ervaar neemt geleidelijk af.......maar is nog steeds nadrukkelijk aanwezig. Gisteravond een halve slaaptablet genomen. Om uit te proberen of ik hier ook goed op kan slapen en de dag erna niet duf zou zijn. Dit was jammer genoeg niet voldoende om de nacht door te komen. Ik ben niet duf maar ook niet op mijn best. Even naar buiten of weg met de auto is een uurtje uit te houden, want dan voel ik dat ik rust moet nemen. 

20 september 2019
Gisteren geen slaappil genomen. Het langste litteken trekt en is erg pijnlijk. Desondanks redelijk geslapen.
Vanmorgen 7 uur uit bed gegaan. Dan is opeens alles pijnlijk. Ik voelde me wat bibberig, niet van de kou maar denk dat de suiker schommelt. Mij lijf moet ook aan dat extra pilletje Metformine wennen. Soms denk ik dat wanneer mijn suiker wat hoger is, ik me veel beter voel. Ik denk dat dit ook nog eens uitgezocht moet worden.
Vandaag onderzoek bij gynaecoloog. Er wordt vrouwvriendelijke stoel gebruikt, zoals deze hieronder.

Eerst een gesprek met een aankomend gynaecologe. Ik heb aangegeven dat ik wilde dat Jerke mee de onderzoekskamer in zou gaan, zodat hij kan meeluisteren en kijken. Ook al vond hij het prima......dit was toch wel heel onwennig voor hem. Hij stond er in eerste instantie zo ongemakkelijk. Naderhand zat hij bij mijn hoofd en dat was beter....kon ik mooi zijn hand vasthouden😏. Toen het onderzoek. Eerst de zilvere (speculum) eendenbek.....ging niet soepel en was erg pijnlijk. De arts besloot de stoel wat achterover te leggen en een andere soort eendenbek te gebruiken.

Dit ging beter. Haar eerste reactie was dat het er mooi rustig uitzag. Vervolgens werd de eendebek verwijderd en werd de echoscopie erin gebracht. Deze werd voorzien van een (latexvrije) condoom.

Al snel zag zij dat het goed was, geen rare dingen. Het onderste plaatje laat zien wat wij ongeveer zagen.

De witte streep is het slijmvlies en dit was 0,7mm. Zij vertelde dat dit het perfecte plaatje is.  Zodra de uitslag van het uitstrijkje, die door de huisarts is gedaan, er is dan is het onderzoek compleet. De gynaecologe wil graag het rapport hebben, zij is perfectionist en wil daarom weten of het uitstrijkje goed is uitgevoerd. Zo niet dan kom ik bij haar terug voor uitgebreider onderzoek om alles uit te sluiten. 

Dit heb ik alvast weer gehad en is alleen maar gunstig. De gynaecologe verwacht ook niet dat het uitstrijkje anders laat zien. Dus kunnen we dit wegstrepen. Heb de gynaecologe ook mijn borsten laten zien en zij vertelde dat dit mooi aan het helen is en er goed uitziet.

Door alle spanningen voel ik veel prikkels in de borst en is deze ook erg warm. De emotie vliegt ook weer alle kanten op. Marieke huilt Marieke lacht .....of boos. Nu maar even rusten, dat heb ik wel verdiend. Nu ik zo met plaatjes gooi doe ik ook even de kaartenpracht erbij.

Is het niet prachtig. Dit steunt mij en natuurlijk Jerke enorm. Dank je wel allemaal.

19 september 2019
Gisteravond een slaaptabletje genomen 7,5 mg tabelt poeh hee wat dat kan doen. Ik ben werkelijk flink onder zeil geweest. Ik heb dus zeer goed geslapen. Wel 1 x van bed rond vieren maar sliep daarna gewoon weer door. Geen houding zoeken ......gewoon plof in bed en weg. Jerke moest werken. Ik heb heel ver weg de wekker gehoord en Jerke fluisterde zachtjes......slaap maar lekker verder. Rond kwart voor 8 ben ik uit bed gegaan. Dat hele kleine pilletje was nog lang niet uitgewerkt. Nog maar wat soezen. Mijn hoofd voelt raar.  Het lijkt wel of mijn hersens er los in liggen. Is ook niet echt een fijn gevoel. Op de verpakking staat ook dat er tot 16 uur na inname geen auto gereden mag worden........nou dat geloof ik direct. Pas laat in de middag begon ik wat helderder te worden. Het is ook niet raadzaam om dit dagelijks te nemen.
Ik ben nog wel even buiten geweest. Beetje boodschappen gedaan maar was binnen afzienbare tijd weer thuis. Het leek wel of ik een maraton aan het lopen was. Mijn hart bonsde alsof het op hol wilde gaan. Voelde niet goed. Toch nog meer rust nemen.
Morgenochtend naar gynaecoloog.....ik ben benieuwd wat hier uit gaat komen.

18 september 2019.
Mijn hemel wat een rot nacht heb ik gehad. Ging niet eerder of later naar bed. Ik kon mijn ogen niet meer openhouden dus naar bed dacht ik. Toen begon het. Ik kon mijn draai niet vinden. Het was alsof de pijn in mijn rechterzij erger werd. Een raam wat klappert wekte ook irritatie op. Bijna ieder uur werd ik wakker. Hoe kom ik de nacht door en hoe zorg ik ervoor dar Jerke zijn nachtrust behoudt. Hij zegt wel dat hij wel doorslaapt, maar dat was vanmorgen dus niet zo.
Ik kan wel janken en ben ook chagerijnig.😭😡
Ik ben om 05:00 uur van bed gegaan in de hoop beneden misschien de slaap te kunnen vatten. Het lukte niet. Dan maar brood klaarmaken voor Jerke en heb ook zijn ontbijt klaar gezet. Flinke sloot thee voor mezelf want ik mag niets hebben in verband met nuchter bloedprikken. Jerke heeft het gemerkt dat ik van bed was gegaan en lag eigenlijk te wachten tot ik weer op bed zou komen, zo vertelde hij. Knap balen😟
Ik heb mezelf in een joggingbroek en fleece vest gestoken en heb het nog steeds niet echt warm. Te bedenken dat ik gisteren nog zomerkleding aan had.
Ik hoop zo dat die tante snel bloed komt prikken. Het is nu half 9. Meestal eet ik voor half 7 om dan naar mijn werk te fietsen. Mijn hele dag ritme is weg.
Veel zin om uit de stoel te komen is er ook niet......bah zo heb ik me in geen jaren gevoeld.
Gelukkig was ze er om 9 uur en kon ik erna gaan eten. Jammer genoeg weet ik niet hoe hoog de bloedsuikerspiegel staat omdat er via de arm getapt is. Ik weet nu nog niet hoe de bloedsuikerspiegel is.
Dit is echt de donkerste dag tot nu toe. Kan alleen maar huilen. De gedachten alleen al......... dat er meer zou kunnen zijn dan de borstkanker 😕 is nog nooit zo heftig in mijn hoofd geweest dan nu. Het is makkelijk gezegd om maar positief te blijven .........het breekt me nu op. Het zal de moeheid wel zijn. Er werd een prachtig boeket geleverd van het MT. Dit fleurt me wel iets op. Zo fijn dat er mensen aan mij denkt.

Er kwam ook een leuke kaart binnen. Het wordt al een aardig clubje kaarten.  
Ik ben even naar buiten geweest. Het zelfde tripje als zondag. Het kost me veel energie maar goed ik heb het gehaald. Ik ben nu wel warm😊.
De wonden trekken enorm. Toen ik het gaasje weghaalde kwam er wat bloed uit de borst. Gauw maar weer afdekken en hopen dat dit plekje morgen dicht zit.
De huisarts belde me op te zeggen dat de bloedsuikerspiegel op 9.4 staat.  De trombosedienst is verplicht om uit de arm bloed te halen. De huisarts vertelde dat door de operatie is mijn bloedsuikerspiegel van slag is.  Zij stelt voor dat ik 2 x daags metformine neem de komende tijd.
Ik heb haar ook maar gelijk om een slaapmiddel gevraagd. Een paar nachten doorslapen zal mijn herstel ook goed doen. Ik heb haar gezegd dat ik bang ben en steeds moet huilen. Zij snapt dit omdat ik al reeds eerder kanker heb gehad. Ze is blij dat ik vrijdag al naar gynaecelogie kan, dat schiet lekker op zei ze. Volgende week vrijdag bloedprikken via een vingerprik en hopen dat tie gedaald is. 

17 september 2019.
Het is zo vreemd om thuis te zijn. Ik vind mijn werk leuk en mis het gekakel wel een beetje. Het is echt van het één in het andere uiterste. Ik hang wat om. Even Netflix of even liggen. Doekje over het aanrecht, kopje koffie of thee en blog vullen.... tja dat is het wel zo'n  beetje. Ik heb ook nog knoopjes aan een blouse genaaid. Stil zitten is moeilijk.
Omdat ik zondag bloedverlies had heb ik op advies van huisarts.nl toch maar een afspraak gemaakt. Samen met Jerke naar de huisarts geweest, zo blij dat hij mee kan. Hij moet er toch vrij voor nemen.
Ik ben net terug van deze afspraak en daar werd ik niet vrolijk van. Ik wist dat er weer een uitstrijkje gemaakt zou worden maar had dit liever niet. 3 weken terug is er ook een uitstrijkje gemaakt echter ging was dit geen Pap onderzoek maar of er het HPV virus (Humaan papillomavirus) zou zitten. 
De huisarts zei tijdens het onderzoek dat het, op een inwendig schaafwondje na, er rustig uitzag. 
Hier bleef het echter niet bij. Ik kreeg een verwijsbrief voor de gynaecoloog.  Deze gaat inwendig een echo maken en indien nodig hapjes wegnemen. Dit allemaal om uit te sluiten dat er baarmoederhalskanker zou kunnen zijn. Zij vertelde ook dat dit, jammer genoeg, wel voorkomt bij mensen die borstkanker hebben of hebben gehad. Toe maar kan er ook nog wel bij😢
Zij heeft ook bloed geprikt en die was 12,1 dus niet echt laag. Hiervoor komt morgenochtend voor 11 uur iemand thuis bloedprikken (moet nuchter) om te controleren of de waarde gedaald is😕. 
Ik heb gelijk met het MCL gebeld en kan aanstaande vrijdagochtend voor dit onderzoek. Zo wordt mijn week aardig ingevuld. Ik ga niet op de zaken vooruit lopen. Eerst maar afwachten wat hier weer uit gaat komen.
Volgende week dinsdag 24 september moet ik naar OCL  voor de uitslag en controle van de tumor en poorwachtersklier uit de borst .

15 september 2019
Gelukkig was de nacht beter. Ik heb een extra kussen die ik aan de rechterkant houd. Moeilijk in een paar woorden uit te leggen maar dit werkt wel. Het ontlast de druk waardoor ik beter heb kunnen slapen. Heb zelfs half op de rechterzij kunnen liggen.
Het opgeblazen gevoel neemt ook af. Met een laxeermiddel komt de darmen weer op gang. Niets voelt zo onprettig dan verstopping. Ik ben ook wat helderder maar voel me nog niet helemaal goed. Ik ben wat zweverig.
De buren zijn eventjes geweest. Was wel even gezellig. 

Dit is dus mijn linkerarm en hand. Er is zo in om gestoeid......de aders waren moeilijk te pakken te krijgen. Maar wat wil je. Had de hele dag niet gegeten of gedronken. Dan droog je wat in.🙁Het was niet prettig hoe er met de naald onderhuids gezocht werd naar een ader.
De foto's van de  littekens en blauw paarse plekken op mijn rechter borst zal ik jullie besparen. 
We zijn even naar de Jumbo gelopen, dit is ongeveer 650 meter lopen. Omdat ik al geen 100 punten ben merkte ik dat dit loopje me toch te veel was. Jeetje waar praat ik over nog geen 1,5 km.
Bij thuiskomst kreeg ik bij toiletbezoek een onaangename verrassing. Ik voelde vanmorgen al een vreemde buikpijn, net of ik weer ongesteld moest worden. Ik heb die periode toch al heel lang achter me gelaten. Toch zat er bloed aan het toiletpapier. Wat nu weer. Het uitstrijkje van 3 weken geleden was in orde, dus kanker is het niet.  Op huisarts.nl staat vermeldt dat er een poliep bij de baarmoedermond kan zitten en ook als er geen bloed meer komt moet ik dit aan de huisarts melden. Ik ben er helemaal af en erg geëmotioneerd. Het kan betekenen dat er weer een uitstrijkje gedaan moet worden en misschien een inwendige echo. Ik verzin het niet. Zucht....... morgen eerst de huisarts maar bellen om dingen uit te sluiten.
Jerke heeft de gaasjes verschoond, dit was wel nodig er komt nog genoeg viezigheid uit.
De pijn is wisselend. Ik moet er weer aan wennen om een buffer te maken van paracetamol. Hiermee zou de pijn nog wat kunnen zakken.
Met een beetje geluk kan ik dan ook een betere nacht maken.

14 september 2019
Het is altijd fijn om in je eigen bed te slapen......maar mijn draai vinden is lastig. Ik lig altijd op rechts en juist die kant is bont en blauw. Er komt overal nog wondvocht uit dus moet dit met speciaal gaasje worden afgedekt. Heb redelijk geslapen. 
Voel me raar in mij  hoofd en heb last van mijn keel. 
Nooit misselijk geweest na een operatie en nooit keelpijn gehad door de tube in mijn keel. Maar goed deze operatie was ook veel heftiger dan dat ik had gedacht. Ik mag dan een positieve instelling hebben en vol goede moed de operatie ingegaan zijn, vergaat mij nu de vrolijkheid wel even. Gelukkig is mijn bloedsuikerspiegel weer goed.
Als ik nu naar mijn borst kijk, dan moet ik huilen, het ziet er zo verminkt uit.😢 
Dit had ik niet verwacht nou ja wel iets maar niet zo. Dat twee vrouwelijke chirurgen geopereerd hebben zou ik niet zeggen. Ik moet natuurlijk geduld hebben. Het is nog zo gezwollen. De wonden zijn nog vers.

Ik was vroeg uit bed omdat ik niet meer lekker lag. 
Vanmorgen hebben we boodschappen gedaan.....nou ja, ik liep mee door de winkels. Ik was blij toen we weer thuis waren. Elke stap voel ik, zelfs als ik zit of lig. Ik snap het wel, want niemand komt pijnloos uit een operatie.
Jerke helpt waar hij kan. 
'K heb vanmiddag een klein dutje kunnen doen wat me wel goed heeft gedaan. Ik heb het gevoel dat ik koorts heb maar de thermometer wijst uit van niet.
Ik word verwend met een lekkere maaltijd, daar is Jerke een kei in. Deze keer gemengde sla met krieltjes en een gebakken lekkerbek van iglo😉. Mijn eetlust is niet verandert.....mijn smaak is wel anders, zal ook wel weer terugkomen.
Ik hoop dat ik vernacht langer en beter kan slapen.

13 september 2019
Tjonge wat een nacht heb ik gehad. Ontzettend misselijk en veel plassen. Ik zei nog tegen de verpleegkundige dat ik een zeikwijf ben😉. Ach zei ze het is logisch je krijgt infuus en wat erin zit moet er ook weer uit. Geen probleem gewoon bellen.
Maar ik belde echt om de 2 uur. Toen opeens werd ik zo misselijk en kreeg een vervelende hoofdpijn en transpireren, werd toch maar even mijn bloed-suikerspiegel gemeten. Het is raar maar waar maar mijn barcode was te lang waardoor zij geen test konden doen. Er moest iemand van het lab komen. Mijn bloedsuikerspiegel had een piek van 18.9. Ik schrok me wild, jeetje wat hoog. Het was nog altijd onder de 9,5 gebleven dus dit was even heftig.
Er zal dus insuline gespoten worden. Dat vond ik nog al wat. Ik slik zelf 1 pilletje metformine en spuit nog niet. Ik vond het eng. Zij verzekerde mij dat het om een klein beetje gaat en dat ik er niet dood aan zal gaan 😥. Ja..... je hoort wel eens wat en dat kan dan behoorlijke angst geven. 
Ze gaf me via het infuus iets tegen de misselijkheid. Het duurde even en het hielp een beetje.

Door de wonden kon ik niet op mijn rechterzij liggen. Dan maar op links maar dat voelt ook niet goed. Het is lastig om een fijne houding te vinden. Uiteindelijk toch de slaap kunnen vatten. Opeens ging er een apparaat loeien waardoor ik wakker schoot.....zo jammer. Er kwam niemand....dan maar op de bel drukken. De nachtverpleegster verhielp het euvel. Ik nam gelijk maar even misbruik van de situatie voor toiletbezoek. Ook 2 uur later stond er weer wat te loeien....dus maar weer bellen. Ik had paracetamol ingenomen en vrij snel erna werd ik hondsberoerd, misselijk, transpireren en zweverig bah niet prettig. Weer bellen. Ik kreeg weer wat voor de misselijkheid nu gelijk in de arm. De verpleegkundige vermoed dat de paracetamol de oorzaak is. Half 4 nu hoop ik toch wat te kunnen slapen. Kennelijk hoort dit erbij. Per slot van rekening is het toch een behoorlijke ingreep geweest. 6 uur zelf naar toilet gelopen en toen tot half 8 geslapen. Tjonge wat een nacht.

Vanmorgen na het ontbijt kwam de zaalarts de wonden controleren. Hij knipte het verband weg en ik zag van bovenaf hoe het geworden is.  Mag, denk ik, niet mopperen, het is over een jaar pas goed te zien hoe het wordt.
Hij en de CO assistent zijn tevreden. Er kwam nog wel wondvocht uit en daar is weer speciaal gaasje met vette zalf op gedaan en met droog gaasverband afgedekt.

Van het OCL zou ik een speciale bh krijgen........ alleen had ik die nog niet. Nu blijkt dat dit al eerder gegeven had moeten worden. Nu moest ik zelf naar OCL om er 1 te gaan halen. Nou ja toe maar....bewegen is goed zeggen ze.
De bh geeft veel steun is breed onder de oksels en heeft een voorsluiting met wel 10 mini haakjes.  Maar eerlijk is eerlijk het zit goed. Nu weer teruglopen. Voel wel dat ik wat wiebelig ben, dus rustig aan. 
Nog even met de nieuw komers gesproken en rond 11 uur kon ik naar huis. Mijn steun en toeverlaat kwam precies op het juiste moment binnen. Heerlijk naar huis. Ik ben verwend met boeketten. Zo mooi van Jerke en van mijn zus en zwager.

Ik had gedacht een dutje te kunnen doen, helaas is dit niet gelukt, maar heb wel wat kunnen rusten. Ik bedacht mij om even te gaan douchen. Dit mag maar uiteraard bovenlichaam niet met sop. Toen ik mezelf in de spiegel zag moest ik wel even slikken. Ondanks dat het kundig is ziet het er ook hobbeldebobbel uit, hier moest ik wel even om huilen😢. Er loopt een snede van de tepelhof helemaal onder mijn oksel door tot aan de rug.  Het zal met de tijd mooier worden......maar dat kan ik nu nog niet zien.
Jerke heeft het verband na het douchen verwisseld. Het is voor hem ook een heel proces. Ik moet mij ook overgeven en hulp accepteren. Ik kan heel veel zelf maar soms ook niet en dan is een handige man in huis welkom.

12 september 2019

Gisteren bij Els Tuinhof geweest voor een zuivering. Dit voelde goed en ik hoopte hiermee ook een goede nacht te kunnen hebben. Onbewust toch onrustig en geregeld van bed voor een plasje. Snap je dat nou, bijna niets gedronken en dan toch.

Maar goed eindelijk de operatiedag. Het klinkt raar maar ik had er zin in. Ondanks dat de nacht zo onderbroken was voelde ik mij kip lekker.

De dag begon met een beetje water want meer mocht ik niet. Om 07:00 uur reden we naar het MCL. Dit gaat een lange dag worden. Inchecken en naar mij  kamer Z 22. Hoefde niet gelijk in tenue gelukkig. Kreeg een mooi bandje om en de bloeddruk werd gemeten. Deze was prima.

Om 08:00 werd ik opgehaald voor de 4 prikjes bij Nucleaire.....mocht niet lopen dus werd met rolstoel vervoerd🤔.  Het ritje leidde ons door en gedeelte waar geschilderd werd. Het plafond lag open en de muren werden voorzien van glasvezel en muurverf. Ik voel me best relaxt. Al snel werd ik binnen gereden en werd door een klein kordate Indonesische vrouw. De prikjes die zij zette waren erg pijnlijk, zelf 10 minuten later voel ik het nog en dan te bedenken dat ik elk half uur die plek moet masseren.... dit is om er voor te zorgen dat de nucleaire vloeistof goed verdeeld word.
Gelukkig heb ik mijn tablet bij me zodat ik afleiding heb en mijn blog kan vullen. Nu is het wachten tot 11 uur.  Voor die tijd moest ik mijn operatiejasje aan omdat ik, volgens de verpleegkundige gelijk door zou gaan naar de operatiekamer. Tja dit betekent dan ook dat ik met bed en al naar Nucleaire gereden. Ik lag eerst boven het dekbed maar zag dat het erg druk was in de wachtkamer, dat ik me maar onder het dekbed heb gefrommeld. Er zou nu een scan/foto worden gemaakt om te zien of er poortwachters zijn. Doordat er daar geschilderd wordt is het lastig om het bed goed over de paden te lopen. We zijn er gekomen. Ik moest op zo'n apparaat gaan liggen en werden er vervolgens scan/foto's gemaakt.

Elke scan duurde 4 minuten. Links, rechts en van bovenaf genomen.  Er zijn geen poortwachters gevonden. Nu zegt dit nog niets. Tijdens operatie wordt er blauwe vloeistof in de borst gespoten en kan er misschien een poortwachter gevonden worden.

Ik word gelijk naar de operatieafdeling gebracht. Hier wordt eerst het infuus aangelegd. Toch ook eerst bloedprikken want dat waren ze vergeten. Dit stond op 6.8 dus prima (moet tussen 4 en 8 zijn). Infuusprikken is een dingetje want het is zoeken om een ader.

Er komt een jongeman in het blauw aanlopen en zei dat hij mij mee gaat nemen naar de OK. Wat een geluksvogel ben ik....mooie jonge knappe man wauw 😎. Mijn dag kan niet meer stuk. Hij zou het infuus aanleggen. Ik vertelde hem dat hij wat warms op mijn hand moest leggen zodat de aderen omhoog komen. Hij besloot anders want hij zag een mooie ader lopen in mijn onderarm (mannen😕). Hij dacht er 1 de hebben gevonden maar zocht onderhuids verder. Nou.....zei ik toen als je zo doorgaat vind ik je niet meer aardig. Dan toch in de hand proberen en besefte hij dat hij naar de patiënt had moeten luisteren, want ook nu lukte het hem niet. Hij besluit het in de OK te nog eens te proberen.

Door de warmte op mijn hand lukte het uiteindelijk met pijn en moeite. 😥

Moet zeggen dat ik al aardig wat kleur op de huid heb.

Vrij snel erna stond het voltallige team naast mij te overleggen wat er gaat gebeuren. Naast het zuurstof werd het slaapmiddel gegeven. De operatie zal 2,5 uur duren.

Om de tumor te verwijderen is 1 uur uitgetrokken. Voor plastisch chirurgie  1,5 uur. 

Rond kwart voor 1 ging ik de OK in en lag kwart voor 4 op de uitslaapkamer. Hier werd ik in de gaten gehouden door een bijna "vrouw". Ze heeft nog een mannenstem en oogt ook nog wat mannelijk. We hebben eventjes gebabbeld en hij/zij vertelde dat die nog midden in de metamorfose zit. Super dat hij/zij er zo openlijk over sprak, diep respect voor.

Om half 5 werd ik naar de zaal gereden. Hoe lux is dat een 4 persoonskamer voor mij alleen. Geen snurkers bij mij😊😊😊

De chirurg kwam even langs en vertelde dat de tumor en ruim daaromheen is weggehaald. Ze toonde dit met haar handen en ik kan je vertellen dat er meer dan een tennisbal is weggehaald. Er is 1 poortwachter gevonden. Nu wordt het spannend, want als hier ook kankercellen inzitten, kan het behandeltraject er opeens minder fleurig uit gaan zien.

Daarna is de plastisch chirurg bezig geweest. Zij heeft weefsel uit de oksel in de borst geduwd om het ontstane gat op te vullen. Óók heeft zij de tepelhof van beide borsten wat mooier gemaakt.

We hebben dit alvast weer gehad en nu op naar herstel.

10 september 2019

Ik moet me neer geven. Ik trek het niet meer om naar mijn werk te gaan. De druk in mijn hoofd zorgt er voor dat mijn concentratie niet optimaal meer is. Ik ben enorm onrustig en ervaar een beklemmend gevoel op de borst. Het neemt veel energie en die heb ik wel nodig om goed de operatie in te kunnen.

Ik heb geen angst voor de operatie. Er wordt goed voor mij gezorgd in het ziekenhuis, dat is voor mij bekend.

Het meeste wat mij benauwd is, dat wanneer de tumor door de patholoog wordt onderzocht, er iets anders te voorschijn kom 😔. Maar goed zo als velen zeggen.......angst is een slechte raadgever.

Ik heb Els Tuinhof gevraagd mij een steuntje in de rug te geven. Nu heb ik een meditatie......soort mindfull wat mij veelal helpt. 
Als je wilt kun je het op haar site vinden.

https://liefde-licht-heelheid.nl

Vandaag rustig aan. Heb ook niet zoveel puf om wat te doen. Ik heb een hele slechte nacht gehad.
Gelukkig schijnt het zonnetje. Dan eerst maar naar de apotheek fietsen....blijf ik toch nog in beweging😉

Volgens mij hebben de buren gezien dat ik thuis was. Alle drie hebben ze een klein bezoekje gebracht om me sterkte te wensen. Zo lief......het geeft mij een warm gevoel. 
Het is goed dat ik thuis ben gebleven. Het voelt allemaal zo anders dan de eerste keer en ik krijg ook steeds tranen in mijn ogen. Gelukkig is het niet zolang meer.

6 september 2019
Vandaag staat de MRI op het programma. Ik ben toch vroeg van bed gegaan om te kunnen eten. Mag 2 uur voor de MRI niet eten......dan voor die tijd maar.
9:00 uur  is de afspraak en het was klokslag 9:00 uur toen ik werd binnen geroepen.
Geen sieraden of andere metalen mag daar mee naar binnen. Had het daarom maar thuis gelaten.
Aan de boven en onderkant van de lipoom werd een plakker met een pil erin geplakt. Die pillen zijn gevuld met visolie. Dit doen zij om de plaats beter te kunne zien.
Ik ging op een tafel liggen waar een matje op lag. Er werd op mijn buik en heup ook iets gelegd wat op een plastic raster leek met allemaal draden. Dit was best zwaar.

Bij mij werd 1 matje erop gelegd maar dan zie je hoe het gaat.
Hoofdtelefoon op met skyradio en toen werd ik er bijna helemaal ingeschoven. Het is erg krap, daarom heb ik mijn ogen gesloten. Wat maakt dat apparaat een herrie, de muziek was nauwelijks te horen. Ik mocht niet bewegen......is een dingetje want ik beweeg altijd wel, vooral mijn handen en voeten.
Het hele proces zou 40 minuten duren.  Daarna staat er een kennismakingsgesprek met de chirurg. Dit gesprek was eerst op 11-09-2019 gepland, maar na een telefoontje naar het OCL verschoof deze afspraak na de MRI. De chirurg had ook gelijk de uitslag van de MRI. Dus hoef ik maandag ook niet naar het ziekenhuis voor de uitslag. Het is een vetophoping waar geen rare cellen inzitten. Haar verslag heb ik nog niet in mijnmcl staan waardoor ik niet alles meer weet en alleen dit kan typen. Het komt er op neer dat de lipoom niet door haar geopereerd wordt omdat zij niet weet waar ze moet beginnen. Het kan zijn dat de plastisch chirurg het wel zou kunnen, maar dat moet ik donderdag maar aan haar vragen. Ook al heb ik er last van, het kan zomaar zijn, dat de lipoom donderdag niet wordt weggenomen. Ik ben allang blij dat er geen ander soorten cellen zijn gevonden.

4 september 2019
Hoe anders een dag kan worden. Voelde me al niet zo jofel maar niet ziek genoeg om thuis te blijven. Ik wou dat het achter de rug was. Ik loop af en aan naar het toilet omdat ik onrustig ben. Heb buikkrampen van de spanning.
Er kwam een collega vragen hoe het met me is. Het gesprek nam plots een heel andere wending, waar ik eigenlijk niet meer naar wilde luisteren. Het gesprek ging over het leven, het geloof.....de dood en het paradijs. 
Voor mij was dat net even teveel. Ik hou van het leven en ben nog lang niet klaar om naar dat "beloofde land" te gaan. Ik werd er verdrietig van, maar begrijp ook dat iedereen het leven anders leeft.
Met tranen in mijn ogen probeerde ik me af te sluiten en verder te gaan met mijn werk, maar toen ging mijn mobiel af. 
Het ziekenhuis belde met de mededeling  dat de operatie 12 september 2019 rond het middag uur is ingepland. Het wordt dan een drukke dag, om half 8 in de ochtend word ik verwacht. Eerst wordt dan het radioactieve vloeistof ingespoten en om 11 uur wordt er verder gezocht naar de schildklierwachters.
Omdat ik een latex allegie heb en beginnende diabetes was ik verbaasd dat ik zo laat geopereerd word. De assistente verzekerde mij er meerdere mensen deze allergie hebben en daarom die dag een latexvrije operatiekamer beschikbaar is. De diabetes zal via infuus geregeld worden.
Mijn hoofd voelt gespannen en ik kan gewoon niet meer goed denken of concentreren. Mijn emoties spelen nu hoog op. Ik moet sterk zijn, nog een goeie week.

2 september 2019
Na het lezen van de informatie over de MRI  heb ik vandaag het OCL gebeld. Want er staat in de info dat als er metaal in je lichaam zit de MRI niet door kan gaan....tja waar is het radioactieve zaadje van gemaakt? Gelukkig is dit van niet magnetisch materiaal gemaakt en kan de afspraak doorgaan.

Naast 6 september 2019 MRI en 9 september 2019 de uitslag, staat op 12 september 2019 schildwachtklier onderzoek (injectie) vroeg in de ochtend gepland. 
Er wordt dan radioactieve vloeistof in de borst gespoten op meerdere plaatsen. Dit kunnen verneinige prikjes zijn. Om 11:00 uur 12 september 2019 wordt er onderzocht of er schildwachtklieren zijn. 
Dit is even een tegenvaller. Ik hoopte zo de 12e geopereerd te worden. 
Nu zal dit, denk ik, over het weekend heen getrokken worden. De tijd gaat wel snel maar wanneer je moet wachten dan kan dit lang duren.😔

31 augustus 2019
Even naar de visserijdagen in Harlingen. Het is prachtig weer en het  is een goede afleiding. Het is er reuze gezellig en veel te zien.  Zoals oude ambachten en braderie.  Langs de haven was ook nog wat te zien, zoals de nieuwe heli, deze is veel behendiger dan zijn voorganger. Mooi om te zien.



Bij thuiskomst lag er post van het bevolkingsonderzoek noord.
Wie had dat verwacht.....de uitslag van het uitstrijkje is binnen. Het is anders nooit zo snel. Mijn hart zit in mijn keel, dit zou toch niet betekenen dat er wat is😓
Er was mij verteld dat het nu anders zou gaan. Er zou nu gekeken worden of er een virus is genaamd humaan papillomavirus (HPV) in het uitstrijkje zou zitten. Wanneer dit virus er in zit dan is er een verhoogde kans op baarmoederhalskanker. 
Dit onderzoek wordt gedaan bij vrouwen tussen de 30 en 60 jaar. Dus is dit de laatste keer mits er geen klachten zijn zoals bloedverlies of ongewone afscheiding. Sinds kort worden ook meisjes ingeënt voor dit virus.
Pffff gelukkig is dit virus niet bij mij gevonden. Dit is zo'n geweldig nieuws. 😥Het idee dat daar ook kanker zou kunnen zijn .........daar moet ik niet aan denken.
Wat er nu is vind ik wel genoeg. 

De borst steekt, gelukkig niet de hele tijd, en de lipoom is vervelend aanwezig. Ik merk ook dat ik emotioneler word.
Ik zit mezelf gigantisch in de weg.