Heb een redelijke nacht gehad. Met het schrijven van mijn blog, voel ik tranen in mijn ogen.
Hoeveel kan een mens verdragen. Ik ga straks een traject in van bestraling en chemo wat pittig zal zijn. Jerke die mij ondersteunt en daarnaast nu zelf ook voor onderzoek moet. Een zoon die geen contact met ons wil😔. Waarom kan het leven zo hard zijn.
Jerke staat anders in het het leven dan ik. Ik ben een emotioneel mens en zeg vaak wel wat ..... als mij iets dwars zit, hij is een binnenvetter. Hij is ook absoluut geen klager. Hij is soms niet te peilen.
Vanmorgen even naar het tuincentrum in Menaam om wat fleurigs te kopen. Gisteren al een grote dahlia van een kennis gekregen. Een roze bloem met een doorsneden van 20cm zo mooi. Bij Rob's tuincentrum keken wij onze ogen weer uit. Het was op de herfst ingericht, prachtig die kleuren, dit doet een mens goed. Het was echt een lust voor het oog. Uiteraard hebben we wat gekocht.
Mijn borst en onder mijn arm prikken en steken en het voelt alsof er een grote schaafwond zit. Als ik er over wrijf is het overgevoelig. Sommige plekjes zijn gevoelloos. We zijn gelijk maar weer naar huis gegaan.
Ik voel me erg moe. Er gaat ook van alles door mijn hoofd en dat neemt veel energie.
Jerke heeft het bed verschoond en de douche onder handen genomen, terwijl ik op de bank lag bij te tanken.
Vanmiddag werd er een prachtig boeket bezorgd namens AG Werkbedrijf dat beurt me zo op.
Vanavond ga ik een slaappil nemen. Het voelt niet goed om overdag zo moe te zijn, dan doe ik toch iets niet goed. Dan hoop ik dat morgen wat beter gaat. Misschien dat ik dan wat kan doen, bijvoorbeeld op een koektrommel schilderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten