25 september 2019
Waarom schrijf ik een blog. Nou dat zal ik je vertellen. Het helpt mij om dingen helder te krijgen en er voor te zorgen dat het beter met mij gaat. Een manier van verwerken. Het scheelt ook enorm veel tijd om het steeds aan iedereen te vertellen. Wat gisteren verteld is in het OCL was niet leuk. Dit wil je niet horen. Je wilt gewoon klaar zijn. Er spookt van alles door mijn hoofd. Kan ik niet alleen bestraling en hormoontherapie....ik wil geen chemotherapie...en dan tggg ik ben toch nog 5 jaar onder controle bij RIF en OCL? Door er over te appen, lezen en praten kom ik erachter dat het ander zit. 

Zo heb ik een schoonzuster die er verstand van heeft en ook op kanker.nl. kan ik info vinden die mij vervolgens anders naar het geheel laat kijken.
Nu snap ik ook waarom voor dit behandelplan gekozen is. Ik mag dan verlost zijn van de kanker en als ze mij onder de patsscan leggen, zullen ze kennelijk niets vinden, maar stel toch eens voor dat er 1 microscopisch klein celletje is blijven zitten. Die, als ik alleen bestraling zou doen, toch buiten het borstgebied zich nestelt, dan ben ik mooi de klos. Niemand zegt mij dat er nog iets kan zitten, maar het kan.
Net als dat je geen brandverzekering neemt en er plots toch brand uitbreekt. Tja zeg het maar. 
Ik moet er niet aan denken dat er straks weer ergens anders kanker de kop op steekt. Is dat dan nog wel te genezen? Dit zijn misschien wel de zogenaamde beren en leeuwen op mijn pad scenario maar ook realiteit.
Ik heb geleerd via www.kanker.nl. dat er verschillende soorten chemotherapie zijn en dat ik/wij samen met de internist gaan bekijken welke chemotherapie het beste bij mij gaat passen.
Ik schrok wel enorm van de bijwerkingen die op die site genoemd werden. Het benauwd me wel, want wat valt mij straks ten deel.
Ik zit niet op neuropathie (zenuwpijn) te wachten. Ik heb jaren pijnlijke onderbenen gehad. Ik moet er niet aan denken, dat ik dat weer zou kunnen krijgen. Ook niet dat de bloedsuiker stijgt. Ik moet ook niet alles lezen.....anders word ik kriegel. Het is een soort bijsluiter. Ik moet eruit halen wat voor mij van toepassing kan zijn.
Dat het nu allemaal land is mij wel duidelijk. Ik moet het ook niet wegwuiven, zo van.....nou dan doe ik dit en dan dat niet. Hier moet ik en Jerke doorheen leuk of niet.

Bestraling en chemotherapie zijn 2 verschillende behandelingen. Het ene is gericht op de borstkanker en het andere voor het hele lichaam.

Ik heb gisteravond een slaappil genomen. Ik heb goed geslapen en ben toch even na zessen van bed gegaan. Ik heb deze keer geen duffe dag door die pil.
Wel heb ik een nare bittere smaak in de mond die niet weg wil, zelfs niet na het eten van iets. Die smaak komt er steeds doorheen.

Ik heb vandaag iets meer kunnen doen. De bewegelijkheid van rechts wordt beter, ook minder pijnlijk. Soms doe ik een beweging en dan krijg ik een pijnscheut in mijn zij vlak onder mijn arm. Oei oei dit doet dat echt heel erg veel pijn en het blijft ook nog even door zeuren. Weet niet welke beweging ik dan heb gemaakt.