4 september 2019
Hoe anders een dag kan worden. Voelde me al niet zo jofel maar niet ziek genoeg om thuis te blijven. Ik wou dat het achter de rug was. Ik loop af en aan naar het toilet omdat ik onrustig ben. Heb buikkrampen van de spanning.
Er kwam een collega vragen hoe het met me is. Het gesprek nam plots een heel andere wending, waar ik eigenlijk niet meer naar wilde luisteren. Het gesprek ging over het leven, het geloof.....de dood en het paradijs. 
Voor mij was dat net even teveel. Ik hou van het leven en ben nog lang niet klaar om naar dat "beloofde land" te gaan. Ik werd er verdrietig van, maar begrijp ook dat iedereen het leven anders leeft.
Met tranen in mijn ogen probeerde ik me af te sluiten en verder te gaan met mijn werk, maar toen ging mijn mobiel af. 
Het ziekenhuis belde met de mededeling  dat de operatie 12 september 2019 rond het middag uur is ingepland. Het wordt dan een drukke dag, om half 8 in de ochtend word ik verwacht. Eerst wordt dan het radioactieve vloeistof ingespoten en om 11 uur wordt er verder gezocht naar de schildklierwachters.
Omdat ik een latex allegie heb en beginnende diabetes was ik verbaasd dat ik zo laat geopereerd word. De assistente verzekerde mij er meerdere mensen deze allergie hebben en daarom die dag een latexvrije operatiekamer beschikbaar is. De diabetes zal via infuus geregeld worden.
Mijn hoofd voelt gespannen en ik kan gewoon niet meer goed denken of concentreren. Mijn emoties spelen nu hoog op. Ik moet sterk zijn, nog een goeie week.