12 september 2019

Gisteren bij Els Tuinhof geweest voor een zuivering. Dit voelde goed en ik hoopte hiermee ook een goede nacht te kunnen hebben. Onbewust toch onrustig en geregeld van bed voor een plasje. Snap je dat nou, bijna niets gedronken en dan toch.

Maar goed eindelijk de operatiedag. Het klinkt raar maar ik had er zin in. Ondanks dat de nacht zo onderbroken was voelde ik mij kip lekker.

De dag begon met een beetje water want meer mocht ik niet. Om 07:00 uur reden we naar het MCL. Dit gaat een lange dag worden. Inchecken en naar mij  kamer Z 22. Hoefde niet gelijk in tenue gelukkig. Kreeg een mooi bandje om en de bloeddruk werd gemeten. Deze was prima.

Om 08:00 werd ik opgehaald voor de 4 prikjes bij Nucleaire.....mocht niet lopen dus werd met rolstoel vervoerd🤔.  Het ritje leidde ons door en gedeelte waar geschilderd werd. Het plafond lag open en de muren werden voorzien van glasvezel en muurverf. Ik voel me best relaxt. Al snel werd ik binnen gereden en werd door een klein kordate Indonesische vrouw. De prikjes die zij zette waren erg pijnlijk, zelf 10 minuten later voel ik het nog en dan te bedenken dat ik elk half uur die plek moet masseren.... dit is om er voor te zorgen dat de nucleaire vloeistof goed verdeeld word.
Gelukkig heb ik mijn tablet bij me zodat ik afleiding heb en mijn blog kan vullen. Nu is het wachten tot 11 uur.  Voor die tijd moest ik mijn operatiejasje aan omdat ik, volgens de verpleegkundige gelijk door zou gaan naar de operatiekamer. Tja dit betekent dan ook dat ik met bed en al naar Nucleaire gereden. Ik lag eerst boven het dekbed maar zag dat het erg druk was in de wachtkamer, dat ik me maar onder het dekbed heb gefrommeld. Er zou nu een scan/foto worden gemaakt om te zien of er poortwachters zijn. Doordat er daar geschilderd wordt is het lastig om het bed goed over de paden te lopen. We zijn er gekomen. Ik moest op zo'n apparaat gaan liggen en werden er vervolgens scan/foto's gemaakt.

Elke scan duurde 4 minuten. Links, rechts en van bovenaf genomen.  Er zijn geen poortwachters gevonden. Nu zegt dit nog niets. Tijdens operatie wordt er blauwe vloeistof in de borst gespoten en kan er misschien een poortwachter gevonden worden.

Ik word gelijk naar de operatieafdeling gebracht. Hier wordt eerst het infuus aangelegd. Toch ook eerst bloedprikken want dat waren ze vergeten. Dit stond op 6.8 dus prima (moet tussen 4 en 8 zijn). Infuusprikken is een dingetje want het is zoeken om een ader.

Er komt een jongeman in het blauw aanlopen en zei dat hij mij mee gaat nemen naar de OK. Wat een geluksvogel ben ik....mooie jonge knappe man wauw 😎. Mijn dag kan niet meer stuk. Hij zou het infuus aanleggen. Ik vertelde hem dat hij wat warms op mijn hand moest leggen zodat de aderen omhoog komen. Hij besloot anders want hij zag een mooie ader lopen in mijn onderarm (mannen😕). Hij dacht er 1 de hebben gevonden maar zocht onderhuids verder. Nou.....zei ik toen als je zo doorgaat vind ik je niet meer aardig. Dan toch in de hand proberen en besefte hij dat hij naar de patiënt had moeten luisteren, want ook nu lukte het hem niet. Hij besluit het in de OK te nog eens te proberen.

Door de warmte op mijn hand lukte het uiteindelijk met pijn en moeite. 😥

Moet zeggen dat ik al aardig wat kleur op de huid heb.

Vrij snel erna stond het voltallige team naast mij te overleggen wat er gaat gebeuren. Naast het zuurstof werd het slaapmiddel gegeven. De operatie zal 2,5 uur duren.

Om de tumor te verwijderen is 1 uur uitgetrokken. Voor plastisch chirurgie  1,5 uur. 

Rond kwart voor 1 ging ik de OK in en lag kwart voor 4 op de uitslaapkamer. Hier werd ik in de gaten gehouden door een bijna "vrouw". Ze heeft nog een mannenstem en oogt ook nog wat mannelijk. We hebben eventjes gebabbeld en hij/zij vertelde dat die nog midden in de metamorfose zit. Super dat hij/zij er zo openlijk over sprak, diep respect voor.

Om half 5 werd ik naar de zaal gereden. Hoe lux is dat een 4 persoonskamer voor mij alleen. Geen snurkers bij mij😊😊😊

De chirurg kwam even langs en vertelde dat de tumor en ruim daaromheen is weggehaald. Ze toonde dit met haar handen en ik kan je vertellen dat er meer dan een tennisbal is weggehaald. Er is 1 poortwachter gevonden. Nu wordt het spannend, want als hier ook kankercellen inzitten, kan het behandeltraject er opeens minder fleurig uit gaan zien.

Daarna is de plastisch chirurg bezig geweest. Zij heeft weefsel uit de oksel in de borst geduwd om het ontstane gat op te vullen. Óók heeft zij de tepelhof van beide borsten wat mooier gemaakt.

We hebben dit alvast weer gehad en nu op naar herstel.