10 september 2020.

Toen ik geopereerd was merkte ik dat de pijn minder was geworden, maar ja ik kreeg ook extra pillen tegen de zenuwpijn. Tot dat ik thuis kwam toen bleek er nog ruimschoot pijn te zijn. De hele erge zenuwpijn is behoorlijk afgenomen. Ik dacht echt....nu even nog een weekje pijn...... helaas is dit niet zo. Het lukt me nu aardig om een juiste houding in bed te hebben maar is nog steeds verre van ideaal. Ik heb vannacht meer uren achtereen geslapen. Bij wakker worden is er pijn en dan kost het weer even voordat de juiste slaaphouding weer gevonden is.  Op internet las ik dat de pijn mindert na 14 dagen, dit ook per persoon anders. Het komt er op neer dat ik de oefeningen van de fysio over de dag moet verspreiden om zo meer zwelling te voorkomen. Tijd ......geduld.....geef het een naam. 

Elke dag om 18.00 uur moet ik een injectie ter voorkoming van trombose in mijn buik steken. Ach denk ik....buik genoeg.  Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel bloeduitstortingen gehad. Alle maten en vormen. Als dit zo doorgaat dan moet ik in mijn been verder. 

De pijn is in de loop van de dag gelukkig afgenomen. Ik heb mijn rondje gelopen en wat oefeningen gedaan.....niet te veel willen zegt de fysiotherapeut. Wat niet gaat gaat niet. Het lopen met krukken gaat. De trap op en af met één kruk vind ik lastig mede omdat ik beide kanten een leuning heb. Het is de bedoeling dat ik de kruk ook boven gebruik.

Morgen wordt er een schutting geplaatst in de achtertuin. Het beloofs mooi weer te worden, dan kan ik mooi zien hoe die geplaatst wordt.