Behandelingsplan.

Na een weekje vakantie Oostenrijk, wat overigens een prachtige vakantie was, is op de laatste avond/nacht iets gebeurd.
Jammer genoeg verloor ik , na een toiletbezoek, in het hotel in Wuppertal mijn evenwicht. Ik dacht voor mij een muur te zien, dit bleek echter de douchekabine te zijn. Ik klapte voorover schuin op de rand van de douchebak. Het gevolg
een blauw bovenbeen en wat opgezet

 de linkerscheenbeen blauw, dik en een beetje beschadigd.

Ik gilde zo hard van de pijn dat Jerke enorm schrok. Hij was er snel bij en zorgde voor koude compressen. Gelukkig is het niet gebroken. Kan er op staan en ook nog mee lopen. Het do et pijn maar dat kan ook niet anders. Was ik eindelijk een beetje mobieler heb ik dit. Kon ook niet meer slapen en zijn toen naar huis gereden om 6 uur s'morgens.

Net een dag thuis met uiteraard pijn aan mijn benen en ondanks dat goed geslapen. 

Vanmorgen 6 september naar het OCL  Vandaag wordt er besproken welke behandeling ik ga krijgen.

Ik voel me goed, ja een beetje moe, maar niet overdreven gespannen. De chirurg Dr Estousie vertelde dat er geen reden is om  chemo- of hormoontherapie toe te passen.. Dit betekent dus alleen bestraling. Eigenlijk ter preventie.
Jeetje wat een opluchting.

Er valt een last van mij  schouder.
Tuurlijk weet ik nog niet wat er achter de bestraling wegkomt. Er wordt mij verteld dat de huid rood kan worden, vervellen of in het ergste geval stuk kan gaan, waar dan weer pijn achter weg komt.
Ik word binnenkort gebeld om een planning te maken. De bestraling zal 5 dagen per week zijn en het varieert tussen de 16 en 34 keer dus ben hier ook nog wel even mee zoet. Het gaat om seconden tot minuten bestraling.  Ook dit weet ik nog niet. De plek waar de kanker is weggenomen en de plek waar de poort-   wachtersklier had moeten zitten,  wordt dan ook bestraalt. Ik zal dan langer op de tafel liggen omdat het apparaat omgebouwd moet wordem.

De bestraling willen ze 6 weken na de operatie datum (19-8) starten.
Ik zei tegen de verpleegkundige dat ik graag weer wilde werken, maar dit werd toch even tegen gesproken. Ze raadt mij aan om eerst maar eens te kijken wat de bestraling met mij gaat doen. Zij vertelde dat, door de spanning van de afgelopen tijd,  de meeste patiënten na bestraling erg moe zijn.
Nou we gaan eerst dit maar weer verwerken.

Wij zijn daarna ook nog even naar kantoor gegaan om mijn collega's het goede nieuws te vertellen. Het doet mij goed om hen weer te zien en even met hen te kunnen praten.

Het heeft me best veel energie gekost. Vanmiddag wat boodschappen gehaald en nu languit op de bank.....kan eigenlijk geen stap meer zetten, zo moe voel ik mij.
Ik wil zo graag wat doen maar word steeds door mijn lijf terug gefloten.

Ik mag wederom wel zeggen dat Jerke mij enorm helpt. Nu staat hij de boodschappen op te ruimen en gaat straks het eten maken. Wil het wel zelf doen maar het wil even niet......