Normaal praat er iemand tegen je aan, maar nu niet. Omdat het op een tijd is dat voor Jerke, gezien zijn werk, geen doen is hebben we besloten dat ik dit alleen ga doen. Jerke is er altijd bij en dat maakt het zo anders. Ondanks dat hij niets kan doen, als hij meegaat, voel ik toch steun en dat is er vandaag niet.
Maar goed het is niet anders.
Zo ziet het apparaat eruit. De tekening die verleden week maandag op de borst en buik gezet is, is zo vervaagd, dat het waarschijnlijk opnieuw moet worden gedaan. Dat snap ik dan niet, dat er ruim een week tussen zit. Ook al heb ik nog zo voorzichtig gedaan met douchen.....
Volgens de verpleegkundigen mocht ik gewoon douchen. Alleen geen deo gebruiken.
Nou ja, ik zal het meemaken. Ik denk trouwens dat het wekelijks bijgetekend moet worden. Het moet er 23x goed op staan. Gelukkig staan de tatoeage stipjes er. Aan de hand daarvan waren de strepen zomaar gezet.
Zoals gewoonlijk ben ik te klein en moet er een opstapje komen. De armsteunen zaten verkeerd om. De linker stond omhoog en de rechter omlaag. De strepen worden weer op de borst en buik gezet. Na instructies liepen zij naar buiten en de bestraling kan beginnen. Op het plafond hangt een foto van een wei gevuld met koeien en schapen, mooie afleiding.
Het apparaat doet zijn werk. De eerste keer 20 seconden adem in. De tweede en derde keer 6 of 7 seconden, toen weer 20 seconden en daarna 3 x zo'n 7 secon-den. De twee van 20 seconden is de boost die op de plek wordt gegeven waar de kanker zat. Klaar....... het is ook zomaar weer voorbij. Dus geen 140 seconden maar circa 75 seconden, dat scheelt zowat de helft. Moet ik toch maar bespreken met de arts. Waarom veranderd het steeds. Ik was een beetje dizzy toen ik van de tafel af kwam. O ja, ook weer wat nieuws, normaal krijg ik een helpende hand om overeind te komen, nu kreeg ik een touwladder in mij handen en daarmee kon ik zelf omhoog komen.
Ik heb mijn afspraken voor morgen t/m vrijdag opgehaald bij wachtkamer 3. De afspraken zijn, gelukkig zo goed als, op de zelfde tijd, das mooi want nu kan ik het ook niet vergeten.
Bij de receptie vlak bij de ingang kon ik om een taxi vragen. Van de chauffeur van de heenreis begreep ik dat zij er altijd snel zijn. Ik heb 40 minuten zitten wachten. Als dit dagelijks zo gaat, dan snap ik dat het energie kost.
Het bestraalde gebied begint te jeuken en nu is het de kunst om er van af te blijven.
Maar goed de kop is eraf. Morgen moet ik om 14:00 uur, donderdag 13:20 en vrijdag 13:10, dan kan Jerke mee en dat is fijn. Dan sta ik er niet alleen voor, want zo voelde het wel vandaag.
De huisarts zou vanmiddag om 16:00 uur komen. Om kwart voor vier gaat de bel, maar dit was Leny een goede kennis van mij. Ik vond dit ontzettend leuk. De huisarts was verlaat en kwam pas na half 5. Ik heb voor de plek op mijn been antibioticazalf gehad. De huisarts ging over vijven weg. Gauw aan het eten beginnen...
Toen kwam Christa met Sil thuis en bij de voordeur stond Joep en Wilma voor het ophalen van hun bestelling. Zo was het opeens hectisch vanaf kwart voor vier.
Na alle indrukken vandaag ben ik toch wel moe. Nu eerst maar weer met benen omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten