Tweede keer

Het was minder spannend dan gisteren. Ik werd opgehaald door een verpleegkundige (jongeman), het had mijn zoon kunnen zijn zo jong. Ach dacht ik, hij heeft vast al vele borsten voorbij zien komen.
Het opstapje stond al klaar. De strepen werden opnieuw getekend, met dat speciale inkt wat normaal gesproken niet zo snel vervaagd.
Bij mij dus wel.

Ik heb gevraagd waarom het nu 75 seconden is ipv van 140 seconden. De jongedame zei dat het niet in de seconden zit, maar de intentie van de bestraling. De behandelend arts, is nu nog met vakantie. Zodra zij terug is moet ik dit toch aankaarten. Er wordt een klein stukje van de oksel bestraald. Ik zie niet hoe groot dat gebied is. Mij  gevoel zegt dat het klein is.

Na de bestraling ging de borst erg jeuken. Gelukkig kan ik er afblijven. Het is ook niet goed om te krabben, want de huid verandert en ik zou het open kunnen krabben.

De taxi kwam 30 minuten na bellen. Deze  chauffeur vond dat dit lang is. Wie weet doe hij er wat mee. 

Nu lig ik echt uitgeteld op de bank. Het neemt best energie.

Dit is voor iedereen anders. Ik hoor mensen die naar het R.I.F. fietsen en nog van alles kunnen doen. Wat zou ik dat graag doen, maar dat duurt nog wel even.

Vannacht veel pijn aan mijn knieën. Zo erg dat ik vanmorgen vroeg een afspraak bij de ortopeet heb gemaakt. Zodra ik klaar ben met de bestralingen zal de orthopeet een oplossing voor mijn knieen moeten vinden. Ik wil van de pijn af. De medicijnen vind ok geen optie meer.