25 juni 2020
De nacht ging niet zoals ik gehoopt had. Het was net of ik op iets hards lag. Ik heb wel wat geslapen maar ben geregeld wakker en dan is die pijn er weer. Weet dan ook niet hoe ik moet liggen. Met zenuwpijn weet je niet waar de steek komt. Dan is het in mijn scheenbeen en dan in mijn heup of lies.😦  Ik zeg dan tegen mezelf kop op nog 1 week ...dan krijg ik de prik.....het zal overgaan.
Toen ik er om half 7 uitging leek het of ik tot aan de lies in strak verband zat. Ik was ook nog niet uitgeslapen. Ik ben eigenlijk moe en dan moet de dag nog beginnen.
We zijn toch boodschappen gaan doen. Ik vind dit altijd leuk....zo samen door de winkel banjeren. Het gaat wel anders dan vroeger.....ja zeg vroeger....ik bedoel vorig jaar. Nu gaat het shoppen veel sneller, anders trek ik het niet.
Brief van MCL ontvangen dat ik 7 juli voor röntgenfoto en orthopedie word uitgenodigd. Straks nog wel even bellen. Er zijn immers kortgeleden foto's gemaakt. De assistent zegt dat er van de bekken een röntgenfoto is gemaakt en de arts wil graag een totaal beeld.
Het loopt lekker door zo.
Had op die dag afspraak met pedicure zij zou dan ook naar de duimnagel  kijken. Tja die moet ik afzeggen.
Moet ook de huisarts bellen voor verklaring diabetes anders word de pedicure niet vergoed. De assistent zal het in orde maken.
De pijn die ik voel kan ik nu wel aan. Ik ga zo even rusten.....wat kan een mens uitgeblust zijn. De pijn zeurt echt te hele dag....ik twijfel om nog een pregabaline te nemen.😞 Hoe het vannacht gaat weet ik niet.
Waarom moet een mens zoveel meemaken. Ik had zo mooi geweest als ik na de chemo klaar zou zijn. Hoppa en weer door. Helaas kan ik dat schudde.
Ondanks wat ik meemaak geniet ik van de dingen die wel kan. Zo geniet ik ook van de wolken due steeds van vorm veranderen. Het brengt een lach op mijn gezicht.