19 januari 2020
Wat een rare nacht. De laatste tijd heb ik ook weer nachtmerries. Jerke zorgt dat ik er weer uit kom. Wat ik droom weet ik dan bijna niet meer. Meestal schrik ik van de gezichten die op mij afkomen.
Rond vieren even van bed om te plassen en weer even dampo onder mijn neus, want die zat behoorlijk dicht. Het is erg benauwd wanneer je niet goed door de neus kan ademen. Ik had een droge strot dus ook even wat water gedronken.
Jerke was een bos aan het om zagen...... wat mij stoorde. Ik ben uiteindelijk toch weer in slaap gevallen. Wat niet zo vaak voorkomt is, dat ik rond achten even wakker werd en de puf niet kon vinden om eruit te gaan. Rond negenen kwam ik badend in het zweet wakker. Had wederom een nare droom...
Mijn nachtponnetje was nat waardoor ik het koud kreeg.  Eerst maar even onder de douche. Nu voel ik pas hoe glad mijn huid is, de beharing is al aardig weg op mij gezicht, armen en benen. Dit voelt raar. 
Mijn verkoudheid wordt minder. Ik ben nog wel moe. Als ik mijn armen boven mijn hoofd wil doen is dit erg zwaar.
Gelukkig gaat het goed met mijn been. Ik was het zo zat om binnen te zitten dat we, na het ontbijt, zijn gaan wandelen. Wow jongens.....wat een heerlijk weer en we hebben 40 minuten, 1,7 km gelopen. Ook even mijn zinnen verzet en met waterverf bezig geweest. Na de lunch trok de zon ons naar buiten. Ik weet niet wat mij overkwam maar zo'n zin om weer een stuk te lopen....nu wel iets korter maar toch 26 minuten, 1.2 km. Bij thuiskomst ben ik gaan liggen want werd overvallen door moeheid. Binnen no time was ik in slaap. Na een klein uurtje was ik weer oké. Ik heb nog even aan mijn project geverfd, wat er al erg goed uit gaat zien.
De dag is ondanks de moeheid een succes. Zo blij dat ik weer normaal kan lopen in plaats van krukken.  Het mooiste vind ik nog dat de pijn zo snel vergeten word.
Zo vreemd om morgen niet naar het OCL te hoeven. Wel fijn om nog een dagje te kunnen bijkomen van de verkoudheid. Zo kan ik dinsdag beter de chemo in.