21 januari 2020
Vannacht een enorme hoestbui gehad. Ik had het gevoel dat ik geen lucht meer kreeg.
Om 7:45 uur zitten we in het OCL met ons goede gedrag. Wat blijkt nu, dat ik om 8:45 een afspraak heb staan.🤔. Ik snap het wel dat ik het mis had.
Er is zo in de tijd om gerommeld dat we het door elkaar hebben gehaald......ik dan wel te verstaan😇 . Al met al werd ik gelukkig toch eerder geholpen.
Mijn gewicht is gezakt naar 86,6., dit is een halve kilo lager dan vorige week, maar het is te verklaren na zo'n  griepweek.
Bloeddruk  122/72 en zuurstof was 98. Hartslag was aan de hoge kant maar wat wil je.......het kost allemaal veel energie waardoor ik geregeld buiten adem ben. Ook zitten of opstaan. Na een paar seconde ging het beter. Er hoefde geen bloed afgenomen worden. De verpleegkundige heeft dit van te voren met de arts besproken in verband met koorts en verkoudheid. Ik heb haar verteld als of er onder mij  voeten bij de tenen watten zitten. Wanneer dit erger wordt dan wordt de chemo aangepast. Want als dit erger wordt kan het blijvend worden en dat is niet de insteek.
De infuusnaald wordt geplaatst in de onderarm. Hij zit maar niet echt lekker. Er wordt vloeistof door gespoten om te zien of de ader goed is en dat was prima ook omdat er bloed mee terugloopt. De naald blijft daar zitten. Dit komt omdat in de holte van de elleboog het steeds lastiger is om te prikken. Zij vertelde dat wanneer het infuus gegeven wordt het nare.....pijnlijke gevoel vaak weg gaat.
Mijn haar wordt nat gemaakt en de coldcap opgezet. Ik krijg een pilletje voor de misselijkheid (waar de suiker zo van gaat schommelen) en het infuus met spul wat mij suf maakt wordt aangesloten. Nu nog 20 minuten wachten voordat de chemo begint. 
De hele chemo heb ik mijn ogen niet open kunnen houden.....ik heb zelfs liggen snurken. De verpleegkundige vertelde dit regelmatig. Ze zei wat heerlijk dat u zo kan rusten, klinkt als muziek in de oren🤔 nou bijna. Het was niet storend zei ze.
Terug naar huis eerst naar Grou om weer spul voor hair en body te halen. Onderweg een zachte botsing gehad. Een leswagen stopte waardoor Jerke remde en de jongedame die achter ons zat ook....maar zij was te laat..... dus boem. Omdat wij uit ervaring wten dat er toch schade kan zijn hebben we haar mobiele nummer gevraagd en zijn we gelijk door gegaan naar de dealer waar vertelt wordt dat er niets aan de hand is.  Al met al 2 uur onderweg terwijl ik dan eigenlijk te moe ben om uit mijn ogen te kijken. Toen we thuis kwamen een broodje gegeten, wat heerlijk smaakte, knok out benop de bank. Ik  heb weinig van de rest van de middag meegekregen.
Ik ben nog suf.