30 januari 2020
Het is half 6 in de ochtend. Ik werd wakker van  pijn van de ledematen. Had ik het net nog warm is dat in een seconde omgeslagen naar koud. Het koude zweet breekt mij uit. Ik voel me naar worden. Het kost mij moeite om te blijven staan, het lijkt of alles slap wordt.
Ik probeer mijn ontbijtje te maken......maar voel me steeds beroerder worden. Ik ben misselijk....dit is echt niet verwacht. Ik moest overgeven. Dit kost veel moeite omdat er vanmorgen nog niets aan eten in is gegaan.
Gelijk erachteraan diarree.....o jongens wat word ik verwend. 😩 Dit wordt me een dagje. Ik hoop dat ik het mis heb.
Mijn huid is ijskoud brrrr. Gelukkig heb ik nog pilletjes tegen misselijkheid. Ik heb geen koorts en heb ook geen onderkoeling.
Ik heb heel even geschilderd en we zijn even de deur uit geweest om de zinnen te verzetten. Het meest van de dag op de bank gelegen.
Af en toe een chat bericht beantwoordt. Ik heb de fitness afgebeld want dit gaat hem vandaag niet worden. Ik moest wel huilen omdat ik mij zo naar voel en toen zo fanatiek met de fitness bezig was en dat het nu niet wil lukken.
Aan het eind van de middag knap ik wat op, alleen begint de hoest weer en  mijn neus loopt vol. Hopen dat het bij dit ene moment blijft.
Ik wil gewoon weer een wandeling kunnen maken en dan niet buitenadem zijn wanneer ik van de kamer naar de keuken loop.
Het is gewoon niet leuk om zo beroerd te zijn.