2 januari 2020. 
Gisteravond de bank verruild voor het bed. Tjonge wat kan een mens kleine slaapjes doen. Het mooiste is wanneer ik de nacht door kon slapen. Omdat ik veel drink om die chemo zo snel mogelijk uit mijn lichaam te krijgen hoort hier ook veel plassen bij. Daarbij komt bij dat mijn mond droog is waardoor ik ook meer drink. Dus wel 3 x uit bed geweest en dan niet gelijk doorslapen 
Vanmorgen half 7 eruit met toch wel wat energie. Ik heb een beetje opgeruimd wat een voldaan gevoel heeft gegeven. Daarna was ik moe. Mijn ledenmaten voelde zwaar aan. Het borrelt in mijn buik.  Jammer genoeg bij stil liggen spontaan draaiingen in mijn hoofd. De alarmbellen rinkelen dan al maar bij het lezen van een bijsluiter van een medicijn, die ik gebruik, blijkt dat het daarvan kan komen. Ergens hoop ik dit, want als het toch het evenwichtsorgaan is dan moet ik daar ook weer achteraan.
Vanmiddag kwamen twee collega's langs, dit was erg gezellig. Beetje bijpraten hoe het op kantoor is .....en natuurlijk ook over onze gezondheid. Toen zij weggingen was ik moe.
Ik ben al van 10 september 2019 thuis en mis mijn collega's zeker. Ik ben wel in november nog eens langs geweest maar had liever nog eens langs gegaan. Maar ja tussen willen en kunnen zit een gat. Hoe ik me voel is niet weg te poetsen. Zo voel ik me goed en even later😥 ......daar is geen pijl op te trekken.
We hebben beide veel aan ons hoofd waardoor we ook afspraken e.d. vergeten. Gelukkig worden we er niet op afgerekend maar begrijpen ze het. Toch alles maar opschrijven.
Ik hoop dat morgen beter gaat.