3 afspraken druk druk druk

Vandaag 18 augustus 2016. Ik heb zo'n  In om mijn collega's te zien. Ik mis hen wel.......de gezelligheid......het lachen, het serieus zijn gewoon het sociale contact. Eerst maar naar het MCL route 87 nucleair. Ook al weet ik wat er gaat gebeuren blijft het spannend. Nadat ik mij meldde mocht ik gelijk met de knappe jongeman assistent arts mee, dit is dan een leuke bijkomstigheid. Wist niet dat ik ingedachten zo kon reageren. Hij zette de apperatuur klaar en zocht met behulp van dit apparaat het zaadje op in de borst. Een soort dictector ging dat apperaat piepen. De arts werd gebeld. Zij deed deze handeling nog eens en  bepaalde zo waar er geprikt moest worden. 4 injecties met radioactieve vloeistof, deze is niet blauw van kleur. De injecties bestaan uit dunne naalden maar ze zijn o zo venijnig, vooral de laatste, die is het dichtst bij de tepel. Het word warm in de borst eerder een branderig gevoel. Er werd een grote pleister opgeplakt. Ik moest om het kwartier links en rechtom massage geven, tot dat ik s'middags weer bij haar kwam. Dit is om het vloeistof goed door de borst te krijgen en dat er dan duidelijk een poortwachtersklier gevonden wordt. Eerst maar even uitblazen op kantoor. De dames en heren waren vol belangstelling. Het was weer even leuk, jullie zijn als het ware mijn familie. 

Mijn echte familie woont niet in de buurt. Zoonlief heeft geen trek in mij dus moet ik het jammer genoeg zonder hem doen (slik). Gelukkig heb ik veel contact met mijn zus Gerrie. Die voelt mij haarfijn aan. Als ik dan verdriet voel krijg ik een fb berichtje en dan schrijft zij.....volgens mij heb je dit even nodig.......en dat klopt dan ook. Zo lief ook.

Na kantoor even pauze. We zijn een hapje gaan eten aan de overkant van kantoor. Daarna naar het MCL, maar waar moest ik zijn. Had geen brief of mail gekregen. Na enig speurwerk moest ik naar de mamapolie. Ze zijn hier sinds kort gestart met oedeem ondezoek. Het gebeurd geregeld dat er, na verwijderen van de poortwachtersklier, vocht in de arm ophoopt. Met dit onderzoek hopen zij dit eerder te kunnen behandelen.

Eerst lengte en gewicht opnemen.  De arts gaf mij een apparaatje in mijn hand om de knijpkracht te kunnen meten. Daarna moest ik met mijn arm in een bak met water waar een overloop in is. Mijn arm moest eerst lang en dan de bovenarm tegen de achterwand. Dan is de arm gebogen. Het water wordt hoger gemaakt totdat die gaat overlopen. Nadat het water niet meer overliep kon zij precies de massa van mij arm bepalen. Dit werd ook met de andere arm gedaan.

Over 3 maanden, na de operatie, is er weer zo'n onderzoek. Ook krijg ik 3 verschillende lijsten met vragen die op dit moment van belang zijn. Deze vragen krijg ik over een jaar weer. Dit is om inzicht te krijgen of de kwaliteit van het leven beter of slechter is geworden.

Doordat er veel tijd in dat onderzoek gebruikt is moesten we snel naar de hoofdingang het MCL route 87. Mij wordt verzocht op het apparaat gaan liggen. Bovenlijf ontblood en dan worden er 3 scans gemaakt van ca 5 minuten per keer. Op de scan zou dan het lijntje naar de poortwachtersklier te zien zijn. Je denkt...... ach dat doe ik wel even, maar dat was toch even anders. Met mijn linkerarm in een sleuf om de oksel goed in beeld te krijgen en met de andere hand de linkerborst naar rechts trekken/duwen was zo gemakkelijk nog niet. Die linkerborst is zo gevoelig dat dit geen pretje was om dit 5 minuten vol te houden. Ook op de rug liggen ca. 15 minuten op zo'n harde tafel was niet prettig, vooral omdar mijn knieën ook niet zo best zijn. De assistente was serieus in haar werk, maar daardoor kwam ze star over.

De arts werd er bij geroepen en zij zocht met geluidsgolven verder. Er staan nu allemaal stipjes en een grote bal van ca 1,5cm getekend. Dat is de plek waar zij de poortwachtersklier heeft gemarkeerd. Volgens haar was dit overduidelijk en er zouden daar een aantal bij elkaar zitten, alleen maar gunstig zei zij. Ik mag het niet wassen of schoonpoetsen andes is het werk voor niets geweest. Wat een dag. Om kwart voor vier stapte we de auto in om naar huis te gaan. We hebben even boodschappen gedaan. Toen we thuis kwamen lagen er heel veel kaarten op de mat. Ik schoot gewoon vol. Wat lief om zoveel kaarten te krijgen.....ik ben ontroerd. Zoveel mensen die meeleven.....

Ik heb ze bij de andere gezet het rijtje wordt steeds langer.

Zelfgemaakte kaarten. Ik kan zien dat de kaarten met zorg zijn uitgezocht en ook de teksten zijn met heel veel gevoel geschreven...... Iedereen hartelijk dank dit doe mij goed.....geweldig.

Ga nu rusten en mij voorbereiden op morgenochtend.