Even een weekend er tussenuit

13 augustus 2016 het zou een zonnige dag worden. Vandaag hebben we afgesproken met Liesbeth. Zij is moeder overste in het Liobaklooster te Egmond binnen en zus van Jerke. Deze afspraak is al een aardig tijdje geleden gepland. Jerke en ik gaan voor zo'n 30 mensen, dit zijn nonnen en gasten, het diner voor zondag bereiden. Ik ben blij dat we dit gaan doen. Zo kan ik ook aan wat anders denken dan alleen nog maar aan de operatie die komen gaat.
Vanmorgen eerst nog even in onze winkel bezig geweest. Rond 14:00 uur rijden we naar Egmond binnen. Ik ben moe. Er gaat ook zoveel door mijn hoofd. In de auto heb ik even een tukkie gedaan. Bij hotel van der Valk een kop cappuccino en vervolgens naar Egmond.

We gaan een 3 gangen menu bereiden. Te beginnen met een tuinerwtensoep met broccoli, castello blue en munt

Dan een witlofsalade met fruit met zelfgemaakte rösti en zalm in spek uit de oven.

            

Als dessert een heerlijke romige custard ook zelfgemaakt, op de custard een paar blauwe bessen, een dun chocolaatje en wat slagroom.

Het is een hoop snijwerk maar ach we doen het graag voor hen. Alles biologisch.

We hebben al een aantal voorbereidingen gedaan.

De custard staat af te koelen en de soep staat op het vuur. Straks gaan we de zalm in moten snijden van 3cm ca. 80gram. Ik kan je vertellen dat het al lekker ruikt in deze keuken. We worden wel geregeld onderbroken door de nonnen die ons komen begroeten. Om half 9 's avonds zijn we naar ons slaapvertrek gegaan. Samen met Liesbeth en Jerke heb ik nog een gezellig uurtje gehad. Even bijpraten. Omdat Liesbeth zondag vroeg op moet gaat zij bij tijds naar bed.....logisch....

Na een onrustig nachtje staan we zondag om half 9 wederom in de keuken. Nu is het tijd om de piepers, de witlof, appeltjes, paprika en kruiden te snijden. Het is best een grote klus maar zo leuk. Jerke maakt de soep en witlofsalade en ik de rösti.

Dit menu hebben we niet eerder gemaakt dus is er een gezonde spanning.....gaat dit goed komen....tuurlijk wij kunnen goed koken, het is één van onze passies.

Er zijn twee dames in het klooster die ook borstkanker hebben gehad. Eén van hen kreeg 13 jaar geleden te horen dat zij nog ongeveer 6 maanden te leven had. Tjonge wat gaat er dan door je heen....... Niets meer aan te doen mevrouw, het is niet anders....... Door de hormoontherapie leeft zij nog. Zij moet om de 4 maanden voor controle naar het ziekenhuis omdat zij naast borstkanker ook kankerplekjes op haar longen heeft. Dit zit er nog steeds maar het is stabiel. Daarom wordt zij goed onder controle gehouden. Als je haar ziet dan wordt je gelijk blij. Ze lacht en oogt ook zo vrolijk, eigenlijk straalt zij alsof er niets aan de hand is. Wie had dit verwacht 13 jaar later......, terwijl er 6 maanden gegeven wordt.....

Zij heeft wel het één en ander verteld, waar ik niet vrolijk van werd. Het zorgde er eigenlijk voor dat ik bang en verdrietig werd. Ja.....ik heb borstkanker en het is maar klein....

Het is snel geconstateerd, maar wat komt er straks nog achter vandaan?.......

Ik weet wel dat ik één stap tegelijk moet doen, maar door deze verhalen word ik wel even doorelkaar geschut.

Nog even de aandacht bij het diner en doorgaan. De soep kan geservereerd worden.

Tijdens het eten van de soep wordt de nodige gebaren onze richting gestuurd. De dames en heren eten niet zo vaak dit soort gerechten. Jerke en ik pakken altijd heel goed uit.

Ik ben moe en mijn knie zeurt wat. Moet even een paracetamol hebben. De andere medicijnen zijn zo goed als uit beeld. 1 tramadol per dag nog.

De stoelen in de refter zijn ook niet echt comfortabel, waardoor ik erg bewegelijk ben.

De bedoeling is, om tijdens het soep eten, niet te spreken.....maar goed toen de tranen over mijn wangen rolde, kon ik het niet laten om te zeggen dat ik last heb van lekkage. De tekst van het gebed.....het geloof het komt zo binnen......Het is mij vergeven.....

Het hoofdgerecht wordt aangekondigd en wordt opgediend. Zo ziet het er uit......

Zij vinden het zo lekker vinden zij het applaudisseren. Zelfs de gasten in het gastenverblijf waren verrast met dit menu. Er waren twee kinderen bij en die vinden de rösti zo lekker, dat hun moeder dit thuis ook moet maken.

Het toetje was tongstrelend. Verschillende hebben er wel twee gegeten.

Jerke en ik hebben daarna de beelden gezien die Liesbeth gebeeldhouwd heeft samen met Angel. Zo mooi.......

Na zo'n gezellig weekend met veel werk, vrolijkheid en indrukken, gaan we voldaan op huis aan.

Ook de terugweg heb ik een uiltje geknapt. Ik ben even geen leuk gezelschap voor Jerke. Ik ben blij dat Jerke het snapt. Het is voor hem ook niet makkelijk.