Schrik schrik

Gisteravond dacht ik, even om de teksten die ik geplaatst heb en daarvan nog in concept heb staan, te wissen. Dit was geen goed plan, want echt alles, maar dan ook alles was weg ook wat in mijn blog staat werd gewist. Hoe ga ik dit nu weer oplossing. Gelukkig is Jerke handig en heeft via de geschiedenis, alles terug gevonden. Maar ja, dan moet het ook weer in mijn blog komen. Hier ben ik vandaag 15 augustus de hele morgen zoet mee geweest. Knippen, plakken de foto's opzoeken en op de juiste plek neerzetten. Kleur tekst aanpassen, ik weet nu dat ik het woord wissen of verwijderen moet mijden....tjonge wat een werk. Ik kon niet alles tegelijk terugzetten.
Tussendoor belde het OCL die stelde mij vragen en dan moest ik er antwoord op geven. Gelukkig zijn deze vragen goed te beantwoorden. Zoals bijvoorbeeld of ik minder eetlust heb, of vermoeider ben. Tja wat wil je met deze uitslag en al de informatie.

Daarna stelde ik haar een aantal vragen, want wat mij gisteren ten oren kwam over de hormoontherapie maakte mij zorgen. Zij vertelde dat ik last kan krijgen van de gebruikelijke overgangsklachten stram, stijfvigheid, nachtelijk transpireren en wat nog meer.

De ene reageert zus en de ander zo op deze therapie. Mochten er teveel ongemakken zijn dan wordt er naar een alternatief gezocht. Het is niet dat ik er geen last van zou hebben...... Ook vertelde zij dat ik het ongeveer 5 tot 7 jaar moet gaan gebruiken. Ook al is dit lang, klinkt het toch als muziek in mijn oren. Pffff gelukkig niet tot in lengte van dagen.

Vandaag is echt zo'n dag dat mijn gevoel heen en weer wordt geslingerd.  Zo kan ik blij zijn en zo zit ik in tranen. Het onzekere is zo beangstigend.

Eigenlijk is het op dit moment niet duidelijk hoe de toekomst er uit komt te zien. Voorheen dacht je hier niet overna.......we leven ons leven. Maar nu er kanker bij is gekomen, kijk ik toch anders naar de toekomst. Pluk de dag is het nu meer geworden. Dit is vast ook niet verkeerd.