vrijdag 14 februari 2020

14 februari 2020
Gisteravond nog onverwachts bezoek. Ik was zo blij om Ramona weer te zien. Wetende dat ze nu ook weer aan het werk is, waardeer ik dit bezoek enorm. Het is logisch dat ze Norran niet bij zich had. Ze heeft wel weer mooie foto's laten zien.  Er is gisteravond laat ook nog een hartfilmpje gemaakt. Ik had het gevoel dat mijn hart veels te snel ging. Ook had ik koorts. 
Mijn neus is droog en er bevinden zeker stukjes korst in de neus wat het ademen bemoeilijkt. Halverwege de nacht is er een bak water  lees bevochtiger tussen het zuurstof geplaats om de neus wat natter te houden. Met een borrelend geluid achter mij (net pompje aquarium) nog weinig resultaat).
Al hoestend en proestend de nacht door. Wat een ellende als je het zo benauwd hebt. Ik werd steeds in de gaten gehouden en gecontroleerd. Uiteindelijk 3 uurtjes kunnen slapen. 
Ik heb ook verhoging wat straks misschien zakt door de antibiotica.
Heel onverwachts twee collega's  even op visite met engelse drop en twee bladen voor een half uurtje. Dit was prima zo. Gisteren kreeg ik ook al een cadeau van collega's......heerlijke amandelcake in een bloempot verpakking zo leuk en lief.
Vanmiddag om 13:30 uur staat het longonderzoek op het programma. Het is iets wat ik nog niet heb meegemaakt en dat maakt mij angstig. Om half 1 kreeg ik een pil om rustig te blijven. Ik ben al benauwd van de verkoudheid.

Hier vind je een animatie over de bronchoscopie.

https://youtu.be/oVhJh9W_ZoQ

Half 2 werd er verdoving achter in de keel gespoten. Dit voelde heel raar. Ik dacht dat ik geen lucht meer kreeg. De verpleegkundige heeft me met een heel team er doorheen geloods. Een arts begon vragen te stellen of ik hobby's heb. Dit was fijn maar ik kon door de benauwd bijna niet praten. De spray (die overigens naar banaan en een scherp goedje smaakt is zeer onprettig)werd dieper in de luchtpijp gespoten. Ik kreeg een paniekaanval. Het team begeleide mij geweldig. Het slangetje heb ik niet gevoelt. Het inspuiten van water wel. Ik heb daarna ook op de monitor mogen kijken. Jongens wat is dat interresant. Het leek of 2 ogen mij aanstaarde maar dat was de linker en rechter ingang van de long. 


https://youtu.be/Qzr3hh-VoB8

Prachtig om te zien. Om 14:00 uur lag ik weer op zaal. De verdoving gaat langzaam weg. Het is bijna 15:00 uur en het is nog niet weg. Na half 4 mag ik wat eten. Jerke, Christa en haar vriend Bert kwamen langs zo leuk.
De uitslag laat op zich wachten. Kan tussen de 3 en 10 dagen duren. Of ik zolang in het OCL moet blijven is nog de vraag. Na 15:15 uur mag ik wat eten. Ik heb wel zin aan eten. Ik hoop dat ik dit onderzoek nooit meer krijg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten