4 februari 2020
Heb is een beladen dag. Het is nu een jaar geleden dat we Sil hebben moeten in laten slapen. 

Ik ben erg emotioneel en moe en dan kom dit extra binnen. Ik mis hem enorm.
Onrustige nacht gehad maar ook logisch omdat er weer een pittige dag aan komt.
Ik vertel de verpleegkundig over mijn  klachten. In het systeem was niet bijgewerkt dat ik codeïne pillen heb gekregen voor de hoest. Ook sprak ik over de steken die geregeld hier en door door mijn lijf komen. Dit blijkt ook bij de  chemo te horen. Doordat mijn rode bloedlichaampjes 5.5 is en vroeg of er bloed afgenomen  moet worden. 
In overleg met de arts is het niet nodig om bloed af te nemen. Dit wordt komende maandag gedaan. De verpleegkundige zag wel dat ik er moe uitzie. Zoals verwacht lukt het niet in 1 x goed te prikken. Deze verpleegkundige is wel empathisch en super lief. Het zij zo.
Ik heb gevraagd waarom het middel, wat vóór de chemo wordt in gespoten, zolang nawerkt en of hier geen tegen middel voor is. Dit heeft allemaal met de chemo te maken. Deze heeft namelijk veel bijwerkingen en het middel is dus om het zoveel mogelijk tegen te gaan.
We zijn  u een kwartier onderweg en ik voel me al suf worden. Ik ben alleen op kamer.
Het zonnetje probeert door te komen. Straks maar weer verder met mijn blog,  rond elven kwam een oudere man op de afdeling die ook de coldcap kreeg. Hij had een beste bos haar dus snap ik het wel. Hij zei dat hij geen bijwerkingen heeft van de chemo. Hij krijgt geen injectie vooraf. 
Hij verteld dat hij er 8 heeft gehad en zegt dat hij straks weer fluitend door het leven gaat. Heeft prostaatkanker met uitzaaiingen in het bot. Volgens de arts gaat het goed met hem. Hij moet nog 2 keer. Rustig echtpaar.
Kwart voor twaalf liepen we het OCL uit. Ik hijg als een trekpaard. Elke stap is er 1 te veel.  Na de lunch viel ik in slaap......kon mijn ogen niet open houden.
Het hoesten doet een behoorlijke aanslag op mijn lijf. Dit kost zoveel energie.
Het voelt ook alsof ik te strakke kleding aan heb zodat ik weinig lucht krijg, maar dat is niet zo. Ik voel nu eigenlijk wat mijn vader voelde. Hij had longemfyseem en hoestte de longen uit zijn lijf.....kon geen meter meer lopen. Alsof je door een rietje lucht krijg. Heeft zelfs zijn ribben een keer gekneusd door het hoesten. Maar goed dat ter zijde.
Ik ben  u vrij helder.....daarom even de blog verder schrijven.
Jerke is naar de chirurg voor zijn duim. Dit gaat nog niet goed. Wil steeds op slot gaan. Afwachten wat de chirurg gaat zeggen.
Straks lekker eten.....heb ik zin aan.