Gisteravond zag ik op nu.nl een gedicht bij Jan Smit staan. Dit gedicht pakte mij gelijk.
Mooi he....ik werd er stil van. Nu heeft Jan een Burn out is wel wat anders dan kanker, maar ook dan is moed houden belangrijk.
Ik heb heerlijk geslapen. Geen gepiep of andere geluiden in de kamer. Van 23:00 tot 06:00 uur geslapen. De nachtverpleegkundige kwam me nog even gedag zeggen. Ze zei wel......doe rustig aan hoor want u moest van ver komen. Zeker vier weken en er komt nog wel vervolgafspraak. Was ik nu net van plan om uit de band te springen.....nou eigenlijk niet, want bij teveel inspanning dan krijg ik ademnood. De kriebel is ook nog niet helemaal weg. Moet ook nog veel neus snuiten. Bagger echt zoveel rommel dat hier uit kan komen. Met hoesten lukt dit niet en het moet er wel uit.
Volgens mij knapt de buurman ook wat op. Hij praatte vanmorgen. Hij is er nog niet maar het begin is er.
Na de nodige controles kan ik mij gaan douchen en in mij kleren hijsen. Wat een heerlijk vooruitzicht om naar huis te kunnen.
Bij achten was de bloedsuiker nuchter (wel flu snoepje rond 7 uur gehad) geloof het of niet 6.1. Zuurstof 94 bijna 95. Bloeddruk en temperatuur voorbeeldig. Ik mag alleen gaan douchen jippie.
Maar ik kom mezelf tegen. Douchen ging wel goed, maar dan komt het. Afdrogen dit was wel even een dingetje. Gelukkig had ik de rollator bij me. Hoor mij....... Eerst maar uitpuffen. Moet ik nu de doucheruimte schoon achter laten, ik weet het niet, toch maar doen. Wel zo fris toch. Nou dit heb ik geweten. Dit was teveel van het goede😥. Toen ik op mn kamer kwam trilden mijn handen en moest ik flink bijkomen.
Mijn hoofd wil al van alles, maar mijn lichaam zegt tot hier en niet verder. Het is nu een half uur verder en voel me nog niet fit. Wat een tegenslag. De verpleegkundige zei nog ......je hebt wel een jas uitgedaan hoor.
Ik heb, voordat Jerke kwam nog mijn ogen gesloten en ben weer weg gezakt. De koffiejuffrouw maakte me per ongeluk wakker. Ik ben moe......wil nu wel weg.
Het is 11 uur en het ziet er naar uit dat het nog wel 1,5 uur kan duren🤔. Jerke haalt een rolstoel omdat het een heel eind lopen is voor mij. Tjonge waar praat je over he, ik denk dat het 200 meter is hooguit. Ik red het niet, de douche.....zo'n 25 meter is al eigenlijk teveel.
Luisterend naar npo 5 fm moet ik de tijd doorkomen. Deze zender is een aanrader, allemaal mooie songs van vroeger.....uit de jaren 60 deze week.
Bijna half 2 en eindelijk thuis. De medicijnen waren nog niet klaar dus eerst wat gegeten in MCL. Ademhaling gaat zwaar en dit alles was erg vermoeiend. Nu echt op krachten komen. De verwachting is dat 2 april de prednison stopt en dat ik me dan beter ga voelen. Misschien eerder en dan weer fitnessen bij het groepje.
Het zelf bloedsuiker prikken moet ook nog ingeregeld worden. 2 maart naar OCL voor bloedonderzoek. Ik kom zelf steeds meer tot de conclusie dat chemo passé is. Dat er dan hormoontherapie gestart wordt, want dit wil ik absoluut niet meer.
Morgen maar verder met de blog nu eerst bijkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten