22 februari 2020
7:00 uur werd ik wakker. Ik heb een hele goede nacht gehad. Ik ben benieuwd hoe hoog de suiker staat. Alles in gereedheid gebracht. Pen voorzien van naaldje en meter voorzien van strip waar het bloed op moet. Vandaag liep dit even anders. STORING..... haal batterij er 20 seconden uit. Okee doen we......alles geprobeerd en in de tussentijd dat ik dacht het doet het weer, opnieuw bloedprikken. Bij de 4e keer lukte het en se meting was goed. Gelukkig is de suiker niet door stress omhoog gegaan. Het staat op 6.9. Het valt me op dat het vanaf 19 februari langzaam hoger wordt in de ochterd. Ik mag hopen dat dit niet door ga zetten. Ik kan er weinig aan veranderen. De prednison zorgt voor deze schommelingen.
Vanmorgen wat boodschappen gedaan......het ging wel aardig maar het kostte mij enorm veel energie. Het is lastig om door mij  neus te ademen. Ik hijg gewoon. Omdat ik niet gelijk toe wil geven om op de bank te gaan liggen hebben we nog wat geverfd tijdens knutselen. Na de lunch moest ik toch toegeven en heb ook nog geslapen. Ik ben echt niet fit meer. Zware boven benen en wiebelig, raar in mijn hoofd. Zo fijn dat Christa even langs kwam. Zo let je niet op jezelf en kleurt de middag anders. Douchen was ook zwaar. Zo raar om dat te schrijven. Als ik mijn armen omhoog doe, lijkt het of er gewichten aanhangen. Waarschijnlijk was het niet slim om naar buiten te gaan, of was het toch langer dan verwacht.
Om 17:50 uur bloed geprikt. Helaas 17.6 dus bijspuiten. Ik ga mij vanavond rustig houden in de hoop dat het lager word.