16 februari 2020
De nacht ging met ups en downs. Ik moest ook wennen aan de nieuwe zetting van de infuusnaald. Tijdens het slapen lag ik geregeld of op zuurstof of op snoertje van het infuus. Het waterbakkie bubbelt er op los om zo de neus wat vochtig te houden. Het is echt ongelofelijk wat er uit de neus komt.
Vanmorgen komt Ramona even....samen met Jerke. Fijn dat ze dankzij haar drukke leventje er tijd voor kan vrijmaken. Het is wel jammer dat ik de kleine man niet kan zien, maar ik snap het wel. Al die zieke mensen.... Vandaag is de laatste dag dat mijn kamergenoot er nog is. Maandagochtend mag zij naar huis. Het is afwachten wat ik maandag op de kamer ga krijgen. Wat ik met Geertje had, is denk ik wel uniek te noemen. Er was gelijk een klik. 
Vanmorgen heerlijk gedoucht met hulp van de verpleegkundige. Ik heb me er aan overgegeven. Ik kan eigenlijk niet anders met de kortademigheid. Al kletsend was de pret zomaar voorbij. Omdat mijn achterste schraal is heeft zij deze ook nog verzorgd. Sommige verpleegkundige doen dit zo makkelijk en ik voelde me niet ongemakkelijk en dat is heel wat waard. Het was reuze gezellig om Ramona en Jerke op visite te hebben. Zij is ook positief ingesteld en wil graag vooruit in haar leven. Zo mooi hoe zij over haar werk verteld. Ik heb bewondering voor haar. Er zit veel ambitie in haar.
De bloedsuiker word geprikt en die was vanmorgen voorbeeldig namelijk 8,4. Om 11 uur wederom prikken en toen stond deze op 16,2. De verpleegkundige zei dat dit door de prednison komt. Nu ik het meerdere dagen gebruik komt er meer ontregeling van de bloedsuiker. Vanmiddag 14:00 was het nog steeds hoog namelijk 15,8. Er wordt overlegd of ik nu bijgespoten moet worden. Zij vermoedt het niet omdat ik om 15:00 uur mijn pilletje metformine krijg. Zo zie je maar hoe medicijnen op elkaar inspelen.